Απο τον Allan και την Barbara Pease συγγραφείς των βιβλίων το Απόλυτο βιβλίο για την Γλώσσα του Σώματος, η Γλώσσα του Σώματος στον Έρωτα και τις Σχέσεις και η Γλώσσα του Σώματος στην Εργασία και την Καριέρα
Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, τα μη λεκτικά σήματα ήταν το μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων, πολύ πριν εξελιχθεί η λεκτική επικοινωνία. Και παραμένει η κύρια μορφή επικοινωνίας σχεδόν όλων των άλλων ζωικών ειδών.
Η Γλώσσα του Σώματος ευθύνεται για το 60% – 80% της εντύπωσης που δημιουργούν τα μηνύματα που επικοινωνούμε κατά τη διάρκεια μιας κατ’ ιδίαν αλληλεπίδρασης, και οι άνθρωποι σχηματίζουν έως και το 90% της γνώμης τους για εμάς – και τη στάση τους απέναντί μας – σε λιγότερο από 4 λεπτά. Η Γλώσσα του Σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου είναι απλώς μια εξωτερίκευση συναισθημάτων – αποκαλύπτουν πώς αισθάνεται κάποιος, πράγμα που μπορεί να φανερώσει και τη στάση ενός ατόμου. Όταν χαμογελάμε, για παράδειγμα, ο εγκέφαλός μας απελευθερώνει την «ορμόνη της ευτυχίας», την Ωκυτοκίνη, που σημαίνει ότι τόσο ο δότης όσο και ο δέκτης του χαμόγελου επωφελούνται από την αλληλεπίδραση αυτή. Αλλά η νόσος Covid-19 τα άλλαξε όλα αυτά.
Η πανδημία διέκοψε την εξελικτική μας τάση για φυσική επαφή και αλληλεπίδραση με τη Γλώσσα του Σώματος. Με τον Covid-19 οι χειραψίες εξαφανίστηκαν και οι άνθρωποι έγιναν καχύποπτοι μεταξύ τους. Ο φόβος του να κολλήσουμε μια ασθένεια από τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας ή και αγνώστους – και οι κανόνες απομόνωσης – στέρησε από τους ανθρώπους το άγγιγμα και τις κατ’ ιδίαν επαφές μεταξύ τους. Οι άνθρωποι άρχισαν να αναφέρουν ότι νιώθουν απομόνωση, κατάθλιψη, μοναξιά και ότι έχουν αυτοκτονικές τάσεις και τα ποσοστά περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Η χρήση προστατευτικής μάσκας περιόρισε την ικανότητά μας να επικοινωνούμε, καθιστώντας αδύνατο το να αποκωδικοποιήσουμε εκφράσεις προσώπων και άλλες πτυχές της Γλώσσας του Σώματος. Οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης μας ανάγκασαν να στεκόμαστε σε μια απόσταση που κανονικά θα τηρούσαμε απέναντι σε αγνώστους και ανθρώπους που δεν συμπαθούμε. Κατά συνέπεια, η οικοδόμηση σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων υπέστη σοβαρό πλήγμα.
Πότε ξεκινά η ανάγνωση της Γλώσσας του Σώματος
Για χιλιάδες χρόνια τα νεογέννητα μωρά και τα βρέφη μελετούσαν τα πρόσωπα των γονιών και των φροντιστών τους και μάθαιναν πώς να διαβάζουν τις εκφράσεις των προσώπων τους. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα μωρά γεννιόντουσαν σε έναν κόσμο όπου όλοι φορούσαν μάσκες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μια νέα γενιά παιδιών να μην έχει την ευκαιρία να μάθει να διαβάζει τα σιωπηλά σήματα των εκφράσεων του προσώπου. Οι ενήλικες έχασαν, επίσης, τις πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπιδράσεις με φίλους, συναδέλφους και οικογένεια, κάτι που αποτελεί τον κύριο παράγοντα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Τα πρωτεύοντα θηλαστικά είναι κοινωνικά ζώα. Χρειάζονται κοινωνική αλληλεπίδραση και αίσθηση κοινότητας για να νιώσουν ασφάλεια.
Η έρευνα του Χάρι Χάρλοου
Στη δεκαετία του 1950 ο ψυχολόγος Χάρι Χάρλοου διεξήγαγε αμφιλεγόμενα πειράματα με πιθήκους, τα οποία έδειχναν πώς η έλλειψη σωματικής επαφής και συναισθηματικής σύνδεσης με άλλους προκαλούσε κατάθλιψη, αποξένωση, απομόνωση και ψυχολογική βλάβη στα πρωτεύοντα θηλαστικά. Όταν νιώθουμε άγχος, όταν βιώνουμε έλλειψη αγάπης ή όταν αρρωσταίνουμε, η σωματική επαφή με κάποιον που μας αγαπά διαφοροποιεί δραματικά το πόσο καλά αναρρώνουμε. Τα πειράματα του Χάρλοου τόνισαν αυτό που, ενδεχομένως, συνέβη στα μωρά των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της Πανδημίας. Καθώς οδεύουν προς την ενηλικίωση στο μέλλον, θα δούμε τις συνέπειες της κακής επικοινωνίας που έχουν βιώσει αυτά τα μωρά.
Μπορείτε να βρείτε τα πειράματα του Χάρλοου στον παρακάτω σύνδεσμο: www.youtube.com/watch?v=OrNBEhzjg8I
Κατά τη διάρκεια της Πανδημίας παρατηρήσαμε ότι οι άνθρωποι είχαν σταματήσει να μας λένε “Καλημέρα” καθώς κάναμε την καθημερινή μας πρωινή βόλτα. Αυτό συνέβη, επειδή η χρήση μάσκας σταμάτησε τη δυνατότητα αναγνώρισης της παρουσίας μας μέσω του προσώπου μας. Ωστόσο, όταν η ανάγκη χρήσης μασκών μειώθηκε, μετά τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων για τον Covid, η αδυναμία αναγνώρισής μας από τους περαστικούς, παρέμεινε. Μια αρνητική συνήθεια μη αναγνώρισης είχε δημιουργηθεί και είχε πλέον αντικαταστήσει τους αποδεκτούς κοινωνικούς χαιρετισμούς.
Μια νέα μορφή ανάγνωσης της Γλώσσας του Σώματος έχει πλέον εξελιχθεί
Για τους περισσότερους ανθρώπους οι διαδικτυακές βιντεοκλήσεις έχουν γίνει μια κανονικότητα, και αυτό αποτελεί αποτέλεσμα της απομόνωσης του Covid-19. Πλέον βλέπουμε ο ένας τον άλλον σε μια οθόνη. Και μπορούμε πλέον να κάνουμε πράγματα μπροστά στην οθόνη που δεν θα κάναμε ποτέ σε μια πραγματική, διαπροσωπική συνάντηση – μπορούμε να κοιτάξουμε λεπτομερώς το πρόσωπο του άλλου και να αναλύσουμε κάθε κίνηση, ψεγάδι ή σημάδι, ενώ μελετάμε το φόντο της οθόνης του.
Αυτό έχει δημιουργήσει μια σημαντική ανάγκη να μάθουμε πώς να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας με αληθοφάνεια μπροστά σε μια οθόνη και πώς να διαβάζουμε τη Γλώσσα του Σώματος των άλλων, αποκωδικοποιώντας σήματα που περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό στο πάνω μέρος του σώματος και στο πρόσωπο.
Η μελέτη και η εξάσκηση της Γλώσσας του Σώματος μπορεί να σας κάνει πιο πειστικούς, χαρισματικούς και με έναν αέρα σιγουριάς, τόσο στην οθόνη όσο και κατ’ ιδίαν. Όταν ξέρετε πώς να κάνετε τους άλλους να αισθάνονται χαλαροί γύρω σας, θα γίνουν πιο συνεργάσιμοι και πιο ανοιχτοί στις ιδέες σας. Το να μην καταλαβαίνετε πώς λειτουργούν τα σημάδια της Γλώσσας του Σώματος, σημαίνει ότι δυσκολεύεστε να δημιουργήσετε σχέσεις, να κάνετε φίλους και να είστε πειστικοί.
Η κατανόηση της μη λεκτικής επικοινωνίας θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε πώς να επανασυνδεθείτε με τους ανθρώπους, πώς να είστε καλύτερος αναγνώστης της Γλώσσας του Σώματος και πώς να δημιουργήσετε θετικές αντιδράσεις με τη δική σας Γλώσσα του Σώματος.
Για όλες τις συνεντεύξεις και τις πληροφορίες σχετικά με αυτό το άρθρο, παρακαλώ, επικοινωνήστε με την Pease International: Vicky@peaseinternational.com, www.peaseinternational.com
