Μια σκοτεινή υπόθεση χωρίς προηγούμενο…
Μια φιλόδοξη μαθητευόμενη αστυνομικός…
Ένας δολοφόνος που θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη…
Όταν το πτώμα του ηγετικού στελέχους μιας πολυεθνικής ανακαλύπτεται φρικτά παραμορφωμένο στο ρετιρέ του ξενοδοχείου όπου διέμενε, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι είδους αρρωστημένο μυαλό θα έφτανε σε τέτοιο σημείο και με ποιον τρόπο!
Για την Υπαστυνόμο Αγνή Λασκαρίδη η διαλεύκανση του συγκεκριμένου εγκλήματος θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας της, η οποία μόλις έχει αρχίσει να ξεκινά. Δυστυχώς για εκείνη, το ίδιο και ο αντίπαλος τον οποίο έχει να αντιμετωπίσει…
Καθώς η δράση του παρανοϊκού μυαλού αφήνει μια σειρά από νεκρούς να ποζάρουν σαν αγάλματα σε μουσείο, στο ανελέητο ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται για τη σύλληψή του έρχεται να προστεθεί και η μυστηριώδης φιγούρα ενός μικρού κοριτσιού, άμεσα εμπλεκόμενου σε όσα διαδραματίζονται.
Κύριο χαρακτηριστικό του: τα μαύρα, γυάλινα μάτια!
Αποσπάσματα από το βιβλίο
Έκανε ένα βήμα εμπρός και μετά ένα δεύτερο, πλησιάζοντας την περίεργη κηλίδα! Το ένστικτό της φώναζε απεγνωσμένα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο κακοφωτισμένος χώρος εξαιτίας της μηδαμινής ηλιοφάνειας και του χαλασμένου διακόπτη δεν βοηθούσε και πολύ την κατάσταση. Ίσως για τον λόγο αυτό, οφειλόμενη σε μια στιγμιαία εύνοια της τύχης, να ήρθε εκείνη η αστραπή, για να ξεπλύνει με τη λαμπρότητά της τις αμφβολίες!
Το φλας κράτησε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, ακολουθούμενο από μια δυνατή βροντή. Αν και αμελητέο το χρονικό διάστημα, ήταν αρκετό για την Όλγα να διακρίνει ένα σκουρόχρωμο άλικο υγρό να λιμνάζει, ενώ τα κυκλικά κυματάκια που εμφανίζονταν ξαφνικά και αργόσβηναν, υποδήλωναν ότι κάτι έσταζε από πάνω! Και σίγουρα δεν ήταν εξαιτίας του βροχερού καιρού, επειδή η βροχή ποτέ δεν είναι κόκκινη!
Από πίσω της ακούστηκαν πνιχτά γέλια. Σαν βρυχηθμός. Χαρούμενες και συνάμα τόσο παράξενες φωνές ενός κοριτσιού που έπαιζε με την πάνινη κούκλα του. Το γέλιο εκείνο, όμως, ήταν απόκοσμο και πιο ανατριχιαστικό από κραυγές γατιών μέσα στη νύχτα – ένας ήχος που μοιάζει φοβερά με κλάμα μικρού παιδιού! Το κοριτσάκι είχε πυκνά, μάυρα μαλλιά, ριγμένα μπροστά απ’ το πρόσωπό του και καθόταν σκυφτό. Φορούσε ένα λιτό, ξεθωριασμένο, μαύρο φορεματάκι, του οποίου οι ίνες είχαν τριφτεί από τον καιρό. Εντούτοις, ήταν πεντακάθαρο! Όσο για τα χέρια του, ήταν μαύρα, λες και είχε βουτήξει σε καμένο μηχανέλαιο, το οποίο έσταζε αργά-αργά από τα μυτερά και γαμψά, αετίσια νύχια του!
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.