Ιβίσκος

Πότε είναι η τελευταία φορά που έκανες ένα δώρο στον εαυτό σου; Αρκετοί θα απαντήσουν με ένα σιωπηλό «σχεδόν ποτέ» αν καταλάβουν σε βάθος την ερώτηση. Άλλοι θα βιαστούν να απαντήσουν λέγοντας πως κάτι τέτοιο το κάνουν συχνά. Μερικοί δεν θα το έχουν σκεφτεί καν…

Για κάποιο λόγο όταν σκεφτόμαστε τη λέξη «δώρο» τα μόνα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό είναι ό,τι είτε εμείς θα πάρουμε δώρο σε κάποιον, είτε θα δεχτούμε οι ίδιοι ένα δώρο από κάποιον αγαπημένο, καθώς θα το «επιβάλει» μια γιορτινή περίσταση.

Όταν πας να διαλέξεις ένα δώρο για κάποιον αγαπημένο, προσπαθείς να σκεφτείς τι θα του αρέσει, τι του ταιριάζει και ύστερα ανυπομονείς να του το δώσεις με μια αγωνία στα μάτια σου καθώς ανοίγει το περιτύλιγμα, για να δεις αν όντως έκανες σωστή επιλογή.

Από την άλλη, όταν σου δίνουν ένα δώρο, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα αναμνηστικό από κάποιο νησί ή από κάποια ξένη χώρα, το χαμόγελο δεν αργεί να σχηματιστεί στο πρόσωπό σου. Νιώθεις ευγνώμων που σε σκέφτηκαν και που υπάρχουν στην ζωή σου.

Κάθε φορά λοιπόν που βρίσκεσαι είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη, είμαι σίγουρος πως αυτή η διαδικασία σε γεμίζει χαρά.

Πολλές φορές συνδέουμε, έστω και υποσυνείδητα, πως για να μας κάνει δώρο κάποιος μας εκτιμάει πραγματικά και παράλληλα για να κάνουμε εμείς σε κάποιον ένα δώρο τον εκτιμούμε εξίσου.

Συνοψίζοντας, όταν κάνεις εσύ το δώρο, εκτιμάς τον άνθρωπο που έχεις σκοπό να το δώσεις και χαίρεσαι καθ’ όλη την διαδικασία. Όταν σου προσφέρουν ένα δώρο, νιώθεις σημαντικός –αφού κάποιος που σε εκτιμάει, σου το προσφέρει- και παράλληλα η χαρά είναι απερίγραπτη.

Βέβαια, αν το σκεφτείς, όσο καλά και να ξέρεις τον άλλον, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα του αρέσει το δώρο που του πήρες ή αν το είχε ανάγκη.

Αντίστοιχα ούτε και αυτός που σου προσφέρει ένα δώρο δεν μπορεί να διαβάσει τη σκέψη σου για να ξέρει τι πραγματικά θέλεις. Μάντεψε μόνο ποιος είναι αυτός που έχει αυτή την ικανότητα. Εσύ!

Σκέψου λοιπόν τι σημαίνει το να κάνεις δώρο στον εαυτό σου. Υπάρχει ένας σεβασμός και μια εκτίμηση για εσένα από εσένα τον ίδιο. Γιατί το αξίζεις. Γιατί θέλεις να κάνεις την ημέρα σου πιο όμορφη. Γιατί μόνο εσύ μπορείς να γνωρίζεις τι πραγματικά θες και να σου το προσφέρεις. Γιατί έχεις μάθει να ακούς και να δίνεις βάρος στις ανάγκες σου.

Το δώρο δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι υλικό ή να κοστίζει υπερβολικά. Μπορεί το δώρο που θα επιλέξεις να σου προσφέρεις σήμερα να είναι μια βόλτα στη φύση. Μπορεί να αποφασίσεις να πας για έναν καφέ μόνος σου. Να κάνεις μασάζ. Να βρεις χρόνο να διαβάσεις ένα βιβλίο. Να βρεις χρόνο να αθληθείς. Να βρεις χρόνο για εσένα. Αυτά, όσο παράξενο και αν σου ακούγεται, μετρούν πολύ παραπάνω ως δώρο απ’ όσο θα μπορούσε να είναι ένα νέο φόρεμα.

Και δεν αντιλέγω, είναι όμορφο –ίσως και να χρειάζεται- να κάνουμε και κάποια υλικά δώρα στον εαυτό μας. Αρκεί να μην πέσουμε στην παγίδα της υπερκατανάλωσης και των άσκοπων αγορών. Καθώς συνήθως κάτι τέτοιο δείχνει την ανάγκη μας να «κουκουλώσουμε» κάποιο συναισθηματικό κενό με μια εφήμερη ικανοποίηση.

Με λίγα λόγια το καλύτερο δώρο μπορείς να σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος.

Ξεκίνα σήμερα, λοιπόν, και κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου! Το αξίζεις!

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισες σιωπηλά μαζί με τον εαυτό σου; Πότε ήταν η τελευταία φορά που αναζήτησες τα μέρη που ταξιδεύει η σκέψη σου;

Στην ταχύρρυθμη ζωή του 2023 είναι πολύ δύσκολο να βρεις χρόνο για κάτι τέτοιο. Γιατί ως γνωστό κανένας δεν έχει χρόνο για ‘‘χάσιμο’’. Δεν νομίζω να έχεις ακούσει κάποιον να σου λέει το αντίθετο τα τελευταία χρόνια. Όλοι τρέχουμε να προλάβουμε για να κάνουμε αυτό το κάτι που ‘‘νομίζουμε’’ πως θα μας κάνει ευτυχισμένους. Βέβαια, συνήθως αυτή ευτυχία δεν κρατάει πολύ και αμέσως σπεύδουμε να τρέξουμε να πιαστούμε από το επόμενο κάτι που θα μας δώσει μια προσωρινή ευτυχία, μια ακόμα ανάσα να πάμε παρακάτω. Και φτου και από την αρχή.

Το κακό είναι πως οι περισσότεροι τη φράση ‘‘δεν έχω χρόνο’’ την ολοκληρώνουν κάπως έτσι ‘‘για τον εαυτό μου’’. Κάτι το οποίο δεν νομίζω πως ισχύει απόλυτα. Έχουμε επιλέξει, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, τον όποιο χρόνο μας απομένει να τον περνάμε κάπως ‘‘άσκοπα’’. Για την ακρίβεια, αρκετά συχνά είναι σαν να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας. Προσπαθώντας να ξεχαστούμε από την καθημερινότητα, γεμίζουμε τον ελεύθερο χρόνο μας με οτιδήποτε δεν χρειάζεται σκέψη. Λες και η σκέψη από μόνη της είναι εχθρός μας. Λες και το μόνο που έχουμε την ικανότητα να σκεφτούμε είναι υποχρεώσεις και καταναγκαστικά έργα.

Έτσι οι περισσότεροι περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους κάνοντας ατελείωτο scroll down στο κινητό ή έχοντας δει όποια νέα σειρά έχει κυκλοφορήσει στο Netflix ή κουτσομπολεύοντας με κάποιον φίλο/φίλη στο τηλέφωνο ή προτιμούν απλά να κοιμηθούν λίγο περισσότερο. Εννοείται πως και τα παραπάνω είναι θεμιτό να γίνονται κάποιες φορές. Είναι θεμιτό ο εγκέφαλός μας να χρειάζεται κάτι εντελώς ανούσιο κάποιες φορές. Αρκεί αυτές οι κάποιες φορές να μην γίνουν η ρουτίνα της ίδιας μας της ζωής. Δεν νομίζω κανείς να βρίσκει τον συνδυασμό των παραπάνω ‘‘δραστηριοτήτων’’ με το 8ωρο ή και 10αωρο εργασίας ιδανικό. Και ξαναλέω ίσως κάποιες ημέρες να είναι. Το πρόβλημα υπάρχει όταν αυτό μετατραπεί σε συνήθεια.

Κάποιοι εδώ ίσως αναρωτηθούν δηλαδή με τι να γεμίσω αυτές τις ώρες; Να κάνω γυμναστική; Να μαγειρέψω; Να κάνω χορό; Να γραφτώ σε έναν ορειβατικό σύλλογο; Να ξεκινήσω ένα μουσικό όργανο; Δεν μπορώ να σου πω εγώ δυστυχώς την απάντηση σε κάτι τέτοιο, γιατί ο σκοπός των όσων λέω δεν αποσκοπούν στο να αρχίσεις ένα νέο χόμπι, ούτε να σε βάλω να κάνεις γυμναστική με το ζόρι, αν δεν σου αρέσει. Γιατί; Γιατί ακόμα και όσοι είναι πραγματικά ενεργοί 16 ώρες το 24άωρο γεμίζοντας τον χρόνο τους με όμορφες συνήθειες ψάχνουν χρόνο για τον εαυτό τους. Οπότε το θέμα δεν είναι να αντικαταστήσουμε τις ατελείωτες ώρες στο Netflix με 2 ώρες προπόνηση –αν και προσωπικά το θεωρώ αρκετά πιο υγιές-, αλλά να περάσουμε χρόνο όπου το μυαλό μας δεν θα απασχολείται από αυτό που κάνουμε εκείνη την στιγμή. Ακόμα και όταν ακούς μουσική μόνος σου στο αμάξι ή στο δωμάτιό σου, δεν είσαι εφικτό να καταφέρεις κάτι τέτοιο.

Ο μόνος τρόπος να το καταφέρεις είναι να γίνεις παρατηρητής. Παρατηρητής όχι μόνο των όσων σου επιτρέπει εκείνη τη στιγμή η όρασή σου να δεις αλλά παρατηρητής και των ίδιων σου των σκέψεων τη στιγμή που τα βλέπεις. Πήγαινε μόνος σου μια βόλτα στη φύση. Πού ταξιδεύει ο νους σου όταν κάθεσαι και κοιτάς τον ήλιο να ανατέλλει; Τι σκέφτεσαι αυτά τα 20 λεπτά; Υπάρχει μεγάλη περίπτωση τις πρώτες φορές που θα το δοκιμάσεις να υπάρχουν αρκετές παρεμβολές. Το μυαλό σου να πηγαίνει σε κάποια υποχρέωση ή σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις. Αν συνεχίσεις όμως παρατηρώντας το κάθε τι γύρω σου, από τη μέλισσα που θα φτερουγίσει δίπλα σου, από το πράσινο των φύλλων στα δέντρα, από τον ήχο ενός καναρινιού σε ένα μπαλκόνι, μέχρι τις τρίχες στο χέρι σου που ανασηκώνονται όταν το δροσερό αεράκι περνάει από πάνω τους, αυτές οι παρεμβολές θα αρχίσουν να σβήνουν. Θα αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο πραγματικά σαν παρατηρητής. Οι σκέψεις σου δεν θα ταξιδεύουν σε κάτι που δεν υπάρχει γύρω σου ή δεν είναι εφικτό να αλλάξεις εκείνη τη στιγμή. Οι σκέψεις σου θα είναι αγνές και θα βρίσκονται στο εδώ και τώρα. Μόνο τότε θα καταφέρεις να περάσεις πραγματικά χρόνο με τον ίδιο σου τον εαυτό. Μόνο τότε θα γνωρίσεις πού ταξιδεύει το μυαλό σου. Τότε θα ανακαλύψεις πτυχές σου που ίσως δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα. Θα γνωρίσεις καλύτερα το ποιος πραγματικά είσαι. Και μέσα από αυτήν την ενδοσκόπηση θα φανερωθεί και ο σκοπός της ζωής σου. Αυτό το κάτι που θα σε κάνει χαρούμενο, όχι για μία και δύο εβδομάδες, αλλά για τα υπόλοιπα χρόνια που θα σε φιλοξενεί αυτός ο πλανήτης.

Η αδράνεια δεν θα σε βοηθήσει να ξεχωρίσεις. Να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Γι’ αυτό, δες τις επιλογές σου. Πάρε χρόνο για να καταλάβεις τι είναι πιο χρήσιμο για ‘σένα. Και σκέψου αν θέλεις να το μοιραστείς με κάποιον. Όταν έχεις ένα νέο σχέδιο ή όραμα, έχεις τρεις επιλογές. Μπορείς:

01. Να μην το πεις σε κανέναν.

Το ιδιαίτερα θετικό μ’ αυτή την επιλογή είναι ότι δεν μπορούν να σε επηρεάσουν αρνητικά. Να σε αποτρέψουν. Το γνωρίζεις, μόνο, εσύ. Πέρα απ’ αυτό, όμως, δεν βλέπω κάτι θετικό. Διότι, θα χρειαστεί να το κρύβεις για μεγάλο διάστημα από τους δικούς σου ανθρώπους. Εκτός αυτού, αν συνηθίζεις να κάνεις κάτι τέτοιο, θα χρειαστεί να αναρωτηθείς ποιος είναι ο λόγος. Μήπως είναι, γιατί δεν έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω σου; Μήπως το κάνεις γιατί δεν νιώθεις ότι θα τον πετύχεις; Εφόσον συμβαίνει το δεύτερο, κάνε μου μια χάρη: μην ξεκινάς με ηττοπάθεια.

02. Να το μοιραστείς με όλους.

Εάν αποφασίσεις να το μοιραστείς με όλους, ουσιαστικά, δεσμεύεσαι να το κάνεις πράξη. Είναι πολύ πιθανό, είτε υποσυνείδητα- επειδή έχεις δεσμευτεί, είτε συνειδητά- επειδή σε ρωτούν για την πρόοδό σου, αυτό που μοιράστηκες να γίνει πραγματικότητα πιο γρήγορα απ’ ότι να μην το είχες πει. Από την άλλη πλευρά, εάν το μοιράζεσαι με όλους, ενδέχεται να σε αποσυντονίσουν. Να σε μπερδέψουν. Αυτό συμβαίνει όταν έχουμε πολλές επιλογές.

Πρόκειται για το λεγόμενο «παράδοξο των επιλογών», το οποίο απέδειξε η Αμερικανίδα Sheena Iyengar. Στην έρευνά της, σ’ ένα σουπερμάρκετ, προσέφερε στους πελάτες διαφορετικές μαρμελάδες προς δοκιμή·  τη μία μέρα έξι διαφορετικές γεύσεις μαρμελάδας, ενώ την επομένη είκοσι τέσσερις. Η μικρότερη ποικιλία προσέλκυσε το 40% των πελατών να δοκιμάσουν και το 30% να αγοράσουν ένα βάζο. Η μεγαλύτερη ποικιλία προσέλκυσε μεν το 60% των πελατών, αλλά μόνο το 2% αγόρασε τελικά μαρμελάδα. Ως εκ τούτου, οι πολλές επιλογές δημιουργούν σύγχυση.

03. Να το μοιραστείς με συγκεκριμένους ανθρώπους.

Είναι αυτό που κάνω κι εγώ. Ωστόσο, δεν τους επιλέγω τυχαία. Δεν εννοώ ότι το μοιράζομαι σε ανθρώπους που θα μου χαϊδέψουν τα αυτιά. Αντίθετα, επιζητώ και τη διαφωνία, ώστε να ισχυροποιήσω τη θέση μου. Εάν, δηλαδή, μαθαίνοντας τα αρνητικά ή τις συνέπειες, συνεχίζω να θέλω να το επιτύχω, τότε νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ταυτόχρονα, επιλέγω να το μοιράζομαι με ανθρώπους που ξέρω ότι θα με στηρίξουν. Με ανθρώπους που θα μου δώσουν εναλλακτικές, αλλά θα είναι μαζί μου. Ό,τι και να αποφασίσω.

Προτού ολοκληρώσεις αυτό το άρθρο, κάνε μία παύση. Σκέψου και γράψε σ’ ένα χαρτί, τρεις ανθρώπους που θα ήθελες να μοιραστείς κάτι προσωπικό που σου συμβαίνει (ή θα συμβεί στο μέλλον) και τρεις ανθρώπους που θέλεις να μοιραστείς κάτι επαγγελματικό. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα ξέρεις που να απευθύνεσαι όταν συμβαίνει κάτι στη ζωή σου.

Όμως, την τελική απόφαση θα την πάρεις εσύ. Για να μπορείς να την στηρίξεις. Εξάλλου, εάν κάποιος δεν έχει καταφέρει αυτό που θέλεις να επιτύχεις, οι πιθανότητες να σε συμβουλέψει σωστά είναι ελάχιστες.

Νίκος Γιαννακόπουλος
Συγγραφέας του βιβλίου “Οι Τρεις Αποτυχίες”
PhD candidate in Marketing – University of Piraeus
Public Speaking Coach – theSPEAKERS

πηγή: https://thespeakers.gr/nea/se-poious-tha-miliseis-gia-ta-schedia-sou/

Αν και δεν πρόκειται για την αρχή του νέου έτους, για πολλούς η νέα χρονιά ξεκινάει τον Σεπτέμβρη, καθώς μετά από το ηλιόλουστο καλοκαίρι της Ελλάδας μπαίνουμε ξανά στους ρυθμούς τις καθημερινότητας. Συνήθως αυτήν την επιστροφή ακολουθούν νέοι στόχοι, όνειρα, νέες συνήθειες, η αναζήτηση μιας νέας δουλειάς κλπ. κλπ. Γενικά σηματοδοτεί την πρόθεση για μια αλλαγή σε πράγματα και καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν πλέον ή δεν μας ικανοποιούσαν ποτέ. Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που ‘’αν το θέλεις’’ οραματίζεσαι πώς θες να κυλήσει η νέα σεζόν ως ότου εμφανιστούν οι πρώτες καλοκαιρινές ηλιαχτίδες ξανά.

Είμαι σίγουρος ότι έχεις ακούσει ή έχει βγει και από το δικό σου στόμα η φράση «Εγώ από τον Σεπτέμβρη θα …» Ίσως παλαιότερα να έχεις καταφέρει να εκπληρώσεις κάποιες από τις προθέσεις σου, ίσως καμία, ίσως πάλι είσαι και από τις εξαιρέσεις που κατάφερε να κάνει όλα τα λόγια του πράξεις. Για εσένα που ανήκεις στις πρώτες δύο κατηγορίες, το πρώτο στάδιο είναι να καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις να αλλάξεις στην ζωή σου για να είσαι πιο ευτυχισμένος. Το δεύτερο είναι να κάνεις πράξη τελικά αυτές τις αλλαγές. Είμαι σίγουρος -γιατί είμαστε στο ίδιο έργο θεατές- πως οι παραπάνω δύο προτάσεις, αν και είναι μικρές και ευκολονόητες, φαντάζουν αρκετά δύσκολες για να υλοποιηθούν.

Έχω να σου προτείνω όμως 5 βιβλία που πραγματικά μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο που μπορείς προσεγγίζεις οποιαδήποτε αλλαγή επιθυμείς έως ότου τα καταφέρεις. Με βοήθησαν να πετύχω όλα όσα ‘‘υποσχεθεί’’ στον εαυτό μου. Γιατί να μη βοηθήσεις και εσύ τον δικό σου;