Κριτικές

Πόσες φορές θέλαμε να πούμε κάτι στις μαμάδες μας;
Πόσες φορές το τολμήσαμε;
Πόσες φορές λέτε θέλησαν και θέλουν να μας πουν κάτι τα δικά μας παιδιά;

Τολμώ να αναλογιστώ ότι είναι πολλές, πάρα πολλές και ακόμη περισσότερες οι φορές εκείνες που κάτι θέλουμε να πούμε, μα για διάφορους λόγους δεν τολμάμε ή το αναβάλουμε.
Η συγγραφέας Έφη Αργυροπούλου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος της παρουσίασης, καταγράφει όσα εκείνη θα ήθελε να έχει πει στη δική της μαμά και ταυτίζεται με πολλούς από εμάς.

Σε ένα βιβλίο που πραγματεύεται πολλά, που έρχεται ενάντια στη βία, τον ρατσισμό, τον πατριαρχισμό, την ομοφοβία αλλά και τη δύναμη ισχύος την οποία θεωρούμε όπλο ως γονείς στη φαρέτρα μας, θα βρούμε κοινά, να εναντιωθούμε, θα αναγνωρίσουμε ή θα συνειδητοποιήσουμε συμπεριφορές και φυσικά θα παραδειγματιστούμε.
Το βιβλίο αναφέρεται σε γονείς, σε δασκάλους, σε φροντιστές, σε γιαγιάδες και παππούδες, μα αν θέλετε τη γνώμη μου, το βιβλίο μπορεί και πρέπει να διαβαστεί και από τα ίδια τα παιδιά.
Μέσα από τα μικρά και προσιτά του κείμενα, το παιδί ως πρωταγωνιστής θα μας δείξει με ποιον τρόπο και κάτω από ποιες συνθήκες βιώνει τη βία, τον φόβο, τη ντροπή, τον πόνο, τις ενοχές αλλά και την ανασφάλεια.

Παρακάτω αναφέρω κάποιες πολύτιμες συμβουλές της συγγραφέως, με θετικό πρόσημο, άξιες λόγου για όλους.
Αγαπητοί μεγάλοι, με υπομονή και καλή διάθεση, χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε στα παιδιά πολλές φορές τα ίδια πράγματα έως ότου τα αφομοιώσουν, χωρίς φωνές και εντάσεις, ακόμη κι αν για εμάς φαίνονται αυτονόητα.
Δεν βοηθούν τα πολλά «μη» και «όχι», οι πολλές απαγορεύσεις. Ανακτήστε κομμάτια των δικών σας παιδικών αναμνήσεων και είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσετε.
Δεν βοηθούν οι φωνές. Φωνάζοντας στα παιδιά, εκείνα νιώθουν να ενισχύουμε την ανικανότητά τους, τα ωθούμε να καλλιεργούν αρνητική άποψη για τον εαυτό τους και βέβαια καταστρέφουμε ερήμην μας την αυτοεκτίμησή τους.
Η Έφη πολύ σωστά επισημαίνει να αποφεύγουμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς, όπως κακομαθημένος, άτακτος ή χαζός, να αποφεύγουμε τις τιμωρίες και να δείχνουμε τον σεβασμό μας στο πρόσωπό τους.
Εύκολα τα αρνητικά σχόλια οδηγούν σε μοναξιά του παιδιού μας, στη λύπη και τη στενοχώρια και φυσικά ανοίγουν τον δρόμο για την εσωστρέφεια που σίγουρα είναι ένα χαρακτηριστικό επιβλαβές ακόμη και για τους ενήλικους ανθρώπους.
Έχετε αναλογιστεί πως νιώθουν τα παιδιά απέναντι στα χτυπήματα; Δυστυχώς ο πόνος τους διαχέεται στο σώμα, όσο και στην ψυχή τους. Βιώνοντας την κακοποίηση, το παιδί υιοθετεί αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς με τους φίλους, τους συμμαθητές και γενικά με τους συνομήλικούς του και το φαινόμενο διογκώνεται όλο και περισσότερο, αποτελώντας κοινωνική μάστιγα.
Η Έφη προτείνει υπομονή, κατανόηση και αποδοχή των παιδιών ως ξεχωριστές προσωπικότητες και οντότητες. Προτείνει η διαπαιδαγώγησή τους να γίνεται με αγάπη, με τρυφερότητα και με ψυχραιμία.

Χαμηλώστε στο ύψος τους και πείτε τους όλα όσα θέλετε να μοιραστείτε, χωρίς φωνές και χωρίς υψωμένο δάχτυλο.

Αν το κρίνετε απαραίτητο, μη ντραπείτε να ζητήσετε βοήθεια στη γαλούχησή τους και επιδιώξτε να εστιάζετε συνεχώς στη σωματική και βέβαια στην ψυχική τους υγεία.
Μάθετε επίσης να αφουγκράζεστε τις ανάγκες τους και όχι εκείνες του κοινωνικού περίγυρου.
Και θυμηθείτε, είμαστε το ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά μας, πέραν από τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και το μεγάλωμά τους.
Είμαστε ο καθρέφτης τους και τα πρότυπά τους, στα οποία επιδιώκουν και θέλουν να μοιάσουν!

Διάβασα ένα αισθαντικό βιβλίο, ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι. Όχι, σαν γονείς δεν τα ξέρουμε όλα, μη σας πω ότι στην αρχή δεν ξέρουμε τίποτα. Είμαστε ένα άγραφο βιβλίο και τα παιδιά μας το ίδιο. Γι’ αυτό συμβουλευτείτε, διαβάστε και παραδειγματιστείτε, ούτως ώστε να δημιουργήσετε όμορφα και ιδανικά πρότυπα για τα παιδιά σας και εν συνεχεία, παιδιά για τα οποία θα καμαρώνετε στο μέλλον!
Στο τέλος του βιβλίου, υπάρχουν πολύ σημαντικές συμβουλές από ειδικούς, ώστε να υπακούει το παιδί μας χωρίς τη χρήση βίας και όχι μόνο! Ας μου επιτραπεί να αναφέρω τα ονόματά τους, ευελπιστώντας να τους αναζητήσετε και να διαβάσετε όλα όσα έχουν να μοιραστούν μαζί μας.

Κατερίνα Σιφέρη
Πηγή: vivlio-life

1. «TABULA RASA» τι πραγματεύεται το βιβλίο;

Το βιβλίο «Tabula Rasa-Η Άγραφη Πλάκα της Ψυχής» (εκδόσεις Ιβίσκος), πραγματεύεται την εκπληκτική πορεία ενός απλού ανθρώπου προς την κάθαρση, που συνοδεύεται από αυτογνωσία, οδύνη, ερωτήματα, λύτρωση, βαθιά ανάσα και πνευματική εξέλιξη εφαρμόσιμη στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η πορεία πραγματοποιείται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο αφορά στην καθημερινότητα του ήρωα, όπου τον ακολουθούμε στην εργασία του, στο σπίτι του, στην ανάγκη του να αλλάξει τη ζωή του και τα εσωτερικά εμπόδια που έχει να υπερπηδήσει. Το δεύτερο επίπεδο αφορά στις συναντήσεις του με έναν μυστηριώδη και φωτεινό άνθρωπο, ο οποίος ζει σε μια καλύβα στο βουνό και ο ήρωας τον αποκαλεί δάσκαλο. Στην καλύβα και στην περιήγησή τους στη φύση, ο δάσκαλος αναφέρεται κάθε φορά και σε διαφορετική τριάδα ποιοτήτων, π.χ. Δράση, Τέχνη, Εμφάνιση – Action, Art, Appearance. Με απλότητα, σοφία και χιούμορ, ο δάσκαλος εμπνέει τον ήρωά μας και τον μυεί σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και επαφής με τα συναισθήματα, από αυτόν που ήξερε και χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα. Το τρίτο επίπεδο είναι ο θάλαμος της εντατικής ενός νοσοκομείου, ο οποίος, σε κάποια στιγμή, μεταμορφώνεται αναπάντεχα σε κάτι άλλο. Γιατί η μοναξιά είναι ψευδαίσθηση; Και γιατί το μέλλον περνάει μέσα από το παρελθόν; Όλα αυτά θα τα μάθουμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου που περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στο τέλος του ταξιδιού, ο ήρωας καλείται να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στην άγραφη πλάκα της ψυχής του.

2. Οι ψυχές βρίσκουν πάντα διέξοδο;

Να υπενθυμίσω πρώτα, ότι δεν είμαστε σώματα που έχουν ψυχή, είμαστε ψυχές που έχουν σώμα. Και ποια η διαφορά, μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Η ειδοποιός διαφορά, είναι ότι είμαστε πνευματικές οντότητες που ενσαρκώνονται επανειλημμένα για συγκεκριμένους λόγους, και όχι γήινα πλάσματα που απλά κοιτούν και ονειρεύονται τον ουρανό και την πνευματική ζωή. Η προέλευσή μας είναι αυτή που μας καλεί και ενυπάρχει στα κύτταρά μας. Οπότε, ναι, τελικά, οι ψυχές βρίσκουν πάντα τη διέξοδο προς το φως, την πύλη προς το δρόμο της επιστροφής για την εστία, αφού πρώτα έχουν πάρει πολύτιμα μαθήματα εδώ, στον πλανήτη μας και έχουν εκπληρώσει ένα μέρος της μεγάλης τους πνευματικής πορείας. Πάντα έχουμε διαθέσιμες πηγές έμπνευσης και καθοδήγησης, αρκεί να είμαστε ανοικτοί και δεκτικοί στην υποστήριξη, στη θετικότητα, στο θαύμα, στο μεγαλείο της απλότητας.

3. Τι σε δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Όταν γράφω ένα βιβλίο, μόνο βοήθεια και ροή υπάρχει. Με καθοδηγεί η έμπνευση και έχω την αίσθηση ότι το βιβλίο είναι ήδη γραμμένο στο κβαντικό πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων, κι εγώ απλά το «κατεβάζω». Μάλιστα, όσο πλησιάζω προς το τέλος του βιβλίου, τόσο πιο γρήγορα γράφω και οι σελίδες γεμίζουν από τις εμπειρίες και το μετασχηματισμό των ηρώων. Από τη μια, νιώθω να είμαι ο συγγραφέας και να καθοδηγώ τους ήρωες, από την άλλη να είμαι ο κάθε ήρωας που ο συγγραφέας ακολουθεί τα βήματά μου, και υπάρχει και ένα τρίτο, μαγευτικό και συγκλονιστικό επίπεδο, όπου είμαι συγχρόνως ο συγγραφέας, όλοι οι ήρωες, ο αναγνώστης και ο παρατηρητής του συγγραφέα. Αυτό το επίπεδο, είναι ανείπωτο, μόνο να το βιώσει μπορεί κάποιος και όχι να το χωρέσει σε λέξεις. Η σύλληψη και η συγγραφή ενός βιβλίου, είναι για μένα πορεία αυτογνωσίας, διεύρυνσης, παιχνιδιού, χαμόγελου, έμπνευσης και θαυμάτων. Η σύνδεση με την ψυχή και τη σοφία της, είναι εκπληκτική εμπειρία, που διευκολύνει τη ζωή, ρίχνει φως στο σκοτάδι και στο μονοπάτι, και μετατρέπει τη ζωή σε πολύτιμο ταξίδι εξέλιξης, θεραπείας και αυτο-ανακάλυψης.

4. Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις;

Τα περισσότερα μηνύματα που εμπεριέχει το «Tabula Rasa-Η Άγραφη Πλάκα της Ψυχής», τα ανακαλύπτω και τα συνειδητοποιώ κι εγώ ως αναγνώστης, μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου. Αυτό που μου ήταν γνωστό ως επιθυμητό μήνυμα από την αρχή, γι’ αυτό και ο συγκεκριμένος τίτλος, είναι ότι δεν ερχόμαστε στη ζωή ως Tabula Rasa, δηλαδή ως άγραφες πνευματικές πλάκες, όπως πίστευαν πολλοί παλαιότερα, όπως ο φιλόσοφος John Locke, και κάποιοι το υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα, αλλά έχουμε την ευκαιρία, σε κάποια ζωή, μετά από πολλά μαθήματα, δοκιμασίες και εξέλιξη, να αποχωρήσουμε ως Tabula Rasa, με την έννοια της κάθαρσης, της διαυγούς και συνειδητής παρουσίας, της ψυχής που δονείται στη συχνότητα του crystal quartz. Αυτό το πυρηνικό μήνυμα, συνοδεύεται και από άλλα μηνύματα, σαν κι αυτό που λέει ότι το πιο σημαντικό ρήμα στην ύπαρξη, είναι το ρήμα Είμαι, χωρίς να ακολουθείται από κάποιο επίθετο ή ουσιαστικό. Όλη η πορεία μας προς την αυτογνωσία, την αυτο-αποδοχή, τη συνειδητότητα και την ένωση με το ανώτερο πνεύμα, σχετίζεται με την εμβύθιση στην κατάσταση και τη συχνότητα τού Είμαι. Μέσα στο βιβλίο, ο αναγνώστης θα βρει περισσότερα γι’ αυτό το ουσιώδες και γενεσιουργό ρήμα.

5. Η αγάπη του κόσμου σε κάνει πιο δυνατό;

Η αγάπη του κόσμου εμπλουτίζει την αγάπη που καλλιεργείται για την ύπαρξη μας, από εμάς τους ίδιους. Αυτή είναι η ύψιστη συνύπαρξη και ο ιδανικός συγχρωτισμός δύο ποιοτήτων της αγάπης. Αν η αγάπη έρχεται μόνο από εκεί έξω, τότε η εξάρτηση βρίσκει έδαφος και θεριεύει. Αν η αγάπη έχει καλλιεργηθεί εσωτερικά, με αυτό-αποδοχή, αυτο-φροντίδα και βαθιά ανάσα αγαλλίασης και απόλαυση ζωής, τότε η εξωτερική αγάπη τονώνει και συντροφεύει το ήδη ζωντανό, γερό και καρποφόρο δέντρο της ενδότερης αγάπης. Το να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας και το σώμα μας ως ναό της ψυχής, αυτό προσελκύει και το όμοιο από το εξωτερικό περιβάλλον. Δεν πρόκειται για εγωιστική εσωτερική κίνηση, αλλά για ουσιώδη και απαραίτητη ενέργεια για στήριξη, σύνδεση με τη ζωή και τα ευχάριστα συναισθήματα και εξαγνισμό όλων των ενεργειακών κέντρων του ανθρώπου.

Πηγή: https://methismenesistories.blogspot.com/2025/02/blog-post_84.html

[… Η πέμπτη διάσταση αποτελεί συχνότητα δόνησης της άνευ όρων αγάπης όπου ο φόβος απουσιάζει και η συμπόνια είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο, η πέμπτη διάσταση είναι αυτό που οι παραδοσιακές θρησκείες διδάσκουν ως παράδεισο…]

Στην κατηγορία της πνευματικής αναζήτησης, της μεταφυσικής και του εσωτερισμού το βιβλίο της Maureen J. St. Germain με τίτλο Αφύπνιση στην 5η διάσταση και υπότιτλο Ένας πρακτικός οδηγός για πολυδιαστατική υπέρβαση, που κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο από τις Εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ.

Τη συγγραφέα μας σύστησαν οι εκδόσεις Ιβίσκος το καλοκαίρι του 2021 με την κυκλοφορία του έργου της, Ανοίγοντας τα Ακασικά αρχεία, το βιβλίο για τον προορισμό της ψυχής.

[Δεν έχετε αναρωτηθεί τι είστε προορισμένοι να κάνετε σε αυτόν τον πλανήτη; Δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί επικρατεί τόση αντιξοότητα και βία; Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πιθανόν να έχετε έρθει στη Γη προκειμένου να γίνετε μέρος της λύσης. Η αποστολή σας είναι να δημιουργήσετε τον επίγειο Παράδεισο. Το βιβλίο αυτό θα σας βοηθήσει να το επιτύχετε. Για να γίνει κανείς μέρος της λύσης, απαιτείται μια προσέγγιση δύο φάσεων. Η πρώτη φάση αφορά στην ανακάλυψη ενός καινούργιου τρόπου θεώρησης του εαυτού σας και της πραγματικότητας. Η δεύτερη φάση είναι να γίνετε προδραστικοί και να υιοθετήσετε έναν καινούργιο τρόπο ζωής με την εξελιγμένη αντίληψη σας.
Το βιβλίο αυτό σας παρέχει οδηγίες για τις δύο παραπάνω φάσεις. Αρχικά, θα βοηθήσει να κατανοήσετε βαθύτερα τι βρίσκεται πέρα από την τρίτη διάσταση, ειδικά την πέμπτη διάσταση, η οποία είναι ευκολότερα κατανοητή ως ο τόπος που οι γύρω μας ονομάζουν παράδεισο . Ωστόσο η πέμπτη διάσταση δεν είναι κάποιος τόπος στον οποίο πρόκειται να πάμε. είναι μάλλον μια δόνηση στην οποία μετουσιωνόμαστε! Έτσι, δεν χρειάζεται να φύγετε από «εδώ» για να φτάσετε εκεί. Βρίσκεστε ήδη εκεί που είστε…]

Με το βιβλίο η Αφύπνιση στην 5η διάσταση ο πνευματικός αναζητητής θα γνωρίσει τα εργαλεία εκείνα που θα τον καθοδηγήσουν στο πέρασμα από την νοοτροπία της πόλωσης της τρίτης διάστασης στην Πέμπτη διάσταση, αυτήν της αγάπης, της συμπόνιας και της χαράς.
Μέσα από αυτό το αναγνωστικό ταξίδι αναζήτησης, δίνονται οι εξηγήσεις για να αναγνωρίσουμε όχι μόνο τις διαφορές των δύο αυτών διαστάσεων αλλά και τις τυχόν υπάρχουσες εμπειρίες που μπορεί να είχαμε, εμπειρίες της πέμπτης διάστασης, που αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε.
Από την γραμμική σκέψη λοιπόν, στην πολυδιάστατη.

Οι πίνακες, οι εικόνες, τα βοηθήματα για την περαιτέρω αναζήτηση μας, οι σημειώσεις και το ευρετήριο στο τέλος του βιβλίου, οι ασκήσεις που υπάρχουν στα διάφορα σημεία της μελέτης, ειδικά για την προστασία μας και όταν δεν είμαστε σε εγρήγορση, , οι διαλογισμοί που περιλαμβάνονται για να γίνει άνοιγμα σε ψηλότερες συχνότητες, η σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό προκειμένου η κυρίαρχη δύναμη της αγάπης να γίνει συνειδητή επιλογή που θα οδηγήσει στην υψηλή συχνότητα της Πέμπτης διάστασης, όλα αυτά καταλήγουν στην Αφύπνιση στην 5η διάσταση.

Τα περιεχόμενα του βιβλίου δείχνουν τι αυτό περιλαμβάνει, και τα κεφάλαια -εκτός από τον πρόλογο και τα βοηθητικά στο τέλος του βιβλίου- είναι αυτά που περιλαμβάνουν τα Εργαλεία για την Πέμπτη διάσταση καθώς και τα σημάδια ότι είμαστε εκεί. Επομένως, μετά τον πρόλογο ακολουθούν τα: Ανώτερη συνείδηση, επιστήμη, και η καρδιά, Το “Καμπανάκι” της αφύπνισης στην Πέμπτη διάσταση, Πώς επεξεργαζόμαστε την πληροφορία, Ανύψωση και οι πέντε διαστάσεις, Εργαλεία για τη διαβίωση στην 5Δ και ενδείξεις του ότι βρίσκεστε εκεί, Το μυστικό κρύβεται στα συναισθήματά σας, Η γλώσσα της Πέμπτης διάστασης, Το χωροχρονικό συνεχές, Βρίσκοντας τον δρόμο για την Πέμπτη διάσταση, Αναγνωρίζοντας τις ανώτερες διαστάσεις, Μετάβαση στην Πέμπτη διάσταση και ενεργοποίηση των ανώτερων τσάκρα, Γνωρίστε τους δράκους σας και τις συγκυρίες, Τι έπεται;.

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε για τα ερωτήματα που θα απαντηθούν σε αυτό το βιβλίο, για το «Πώς να υπερβείτε την κατάκριση και να υιοθετήσετε τη συμπόνια που κυριαρχεί στο περιβάλλον της 5Δ. Πώς να κάμπτετε ή να επιμηκύνετε τον χρόνο ώστε να λειτουργείτε εκτός των χρονικών κανόνων, όπως τους γνωρίζετε. Γιατί η απόρριψη της ανάγκης του «να ξέρετε» σας επιτρέπει να δέχεστε την πληροφορία μ’ έναν πρωτόγνωρο τρόπο. Πώς να κλείσετε για πάντα τον κύκλο του κάρμα που σας δεσμεύει σε συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφορών. Πώς να γίνετε πιο δεκτικοί σε απαντήσεις που δεν θα προέκυπταν ποτέ στην 3Δ εκδοχή του εαυτού σας. Την ιερή γεωμετρία που θα βοηθήσει να επιταχύνετε τη μετάβαση και την παραμονή σας στην 5Δ.» Το βέβαιο όμως είναι πως θα κατανοήσουμε το πώς να δημιουργήσουμε έναν δεσμό με την παγκόσμια συνείδηση και κυρίως το πώς ένα άτομο στην Πέμπτη διάσταση, δεν είναι το τέλειο άτομο. Είναι ένας άνθρωπος που ζει τη ζωή του συνειδητά και κυρίως με αγάπη .

Πηγή: vivlio-life

Το «Για όσα τόλμησα» της Ελένης Ισπόγλου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος από τον Ιούνιο του 2024. Πρόκειται για ένα βαθύ κοινωνικό μυθιστόρημα με έντονα ρομαντικά στοιχεία. Έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών αναγνωστών λόγω του θέματος που θίγει και της πολύ ενδιαφέρουσας γραφής και αφήγησης.

Σε έναν κόσμο όπου η γυναίκα αποτελεί τον βασικό πυρήνα της οικογένειας και τις περισσότερες φορές, λόγω υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου, αδυνατεί να εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά της, το «Για όσα τόλμησα» έρχεται για να θίξει αυτό το φλέγον ζήτημα και να αλλάξει τα δεδομένα. Έρχεται για να δείξει πως η κάθε γυναίκα κρύβει μια ανυπέρβλητη εσωτερική δύναμη, την οποία μπορεί να ορθώσει ώστε να κάνει πραγματικότητα τα θέλω της.

Γνωριμία με τους ήρωες και τον τόπο του μυθιστορήματος

Η αφήγηση ξεκινάει με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου τη Δάφνη, στη Θεσσαλονίκη του σήμερα. Πρόκειται για μια γυναίκα ώριμη, κοντά στα 40, παντρεμένη, με μία κόρη στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας. Είναι φιλόλογος και τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία και συγκεκριμένα για τη συγγραφή. Οι οικογενειακές της υποχρεώσεις όμως και η καθημερινή πίεση που είχε όλα τα χρόνια με την ανατροφή της κόρης της, δεν της επέτρεψαν να ασχοληθεί με το όνειρό της. Τώρα όμως που η κόρη της μεγάλωσε, είναι πια η στιγμή να εκπληρώσει αυτό που πάντα είχε κατά νου.

Στο πλευρό της Δάφνης βρίσκεται ο σύζυγός της, Θάνος, που ασκεί το επάγγελμα του γιατρού και γι’ αυτό απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι. Με τη Δάφνη τους συνδέει μία μακροχρόνια σχέση, από τα σχολικά ακόμη χρόνια. Ο Θάνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άντρας που νοιάζεται για την οικογένειά του αλλά από απόσταση. Φροντίζει ώστε να μη λείπει από τη Δάφνη και την κόρη τους κανένα βασικό αγαθό, υστερεί όμως στο κομμάτι της ουσιαστικής και βαθιάς επικοινωνίας μαζί τους. Τον ενδιαφέρει στο έπακρο το κοινωνικό του φαίνεσθαι και αδιαφορεί για το τι μπορεί να κάνει πραγματικά ευτυχισμένη τη Δάφνη.

Από «Για όσα τόλμησα» δε θα μπορούσε να λείπει και η Σοφία, η κολλητή φίλη της Δάφνης που γνωρίζονται επίσης από τα σχολικά χρόνια. Ο ρόλος της Σοφίας τονίζει ένα από τα ύψιστα αγαθά που προσφέρονται στον άνθρωπο, τη φιλία. Είναι ο άνθρωπος που η Δάφνη έχει πάντα ως συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο σε όλες τις όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές της καθημερινότητας της. Ο συνδυασμός αυτών των δύο γυναικών αποτελεί τον ορισμό της αληθινής φιλίας.

Η συγγραφέας στο «Για όσα τόλμησα» επιλέγει να γυρίσει χρονικά και στα εφηβικά χρόνια της Δάφνης, του Θάνου, της Σοφίας και του Άρη, ενός προσώπου που θα διαδραματίσει επίσης σημαντικό ρόλο στην υπόθεση. Μέσα από αυτή την αναδρομή στο παρελθόν, δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη να γνωρίσει τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών ήδη από τα εφηβικά τους χρόνια, αλλά και να έρθει σε επαφή με τις σχέσεις που αναπτύσσονταν μεταξύ τους από τότε που ήταν έφηβοι. Το μυθιστόρημα μας ταξιδεύει, επίσης, και στην πανέμορφη Κέρκυρα της τότε εποχής και μας περιγράφει όλα τα αστεία αλλά και αξιοσημείωτα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την πενταήμερη εκδρομή του σχολείου των πρωταγωνιστών μας.

Τέλος, θα ταξιδέψουμε και στο Λονδίνο του σήμερα, εκεί όπου θα έρθουμε σε επαφή με τον Άρη και τη ζωή που έχει επιλέξει να έχει εκεί, ύστερα από την αναχώρηση του από την Ελλάδα μετά το πέρας της σχολικής του ζωής.

Ο κοινωνικό μήνυμα του μυθιστορήματος

Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Δάφνη, είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Είναι μία γυναίκα εγκλωβισμένη από τις υποχρεώσεις της οικογένειάς της που όμως αποφασίζει να τολμήσει και να υπερβεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει προκειμένου να εκπληρώσει τα όνειρά της. Είναι μία γυναίκα παράδειγμα για όλες τις γυναίκες που καθημερινά θυσιάζουν την ευτυχία τους στον βωμό των οικογενειακών υποχρεώσεων και των κοινωνικών επιταγών. Μέσα από τον αγώνα και την προσπάθεια που καταβάλλει, καταφέρνει να αποδείξει πως μία καλή μητέρα, μπορεί παράλληλα να ακολουθεί και τα θέλω της, χωρίς να χάνει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Η Δάφνη αγνοώντας την ηλικία στην οποία έχει φτάσει, τολμάει να μεταβεί σε γιγάντιες αλλαγές στη ζωή της και να μεταμορφώσει τον κόσμο της από εφιάλτη σε παράδεισο. Τολμάει να κάνει αυτό που πολλές γυναίκες δεν τόλμησαν και δε θα τολμήσουν ποτέ και γι’ αυτό αποτελεί ένα σπουδαίο παράδειγμα.

Ωστόσο, το βιβλίο θα μπορούσε κάλλιστα να απευθυνθεί και σε άντρες αναγνώστες, οι οποίοι είτε θα μπορούσαν να μπουν και οι ίδιοι στη θέση της Δάφνης είτε να κατανοήσουν τη θέση της γυναίκας σε τέτοιες περιστάσεις μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριάς μας. Όπως κι αν έχει όμως, σίγουρα η ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου θα ενδιέφερε σε μεγάλο βαθμό και το αντρικό κοινό.

Πηγή: https://maxmag.gr/vivlio/gia-osa-tolmisa-ena-mythistorima-gia-oloys-osoys-tolmoyn-na-allaxoyn-ti-zoi-toys/

Με όση λαχτάρα τράβηξα αυτό το βιβλίο από το ράφι και το πήγα στο ταμείο του βιβλιοπωλείου, με άλλη τόση δυσκολία ξεκίνησα τελικά να το διαβάζω. Περίμενε υπομονετικά στο κομοδίνο μου να νιώσω αρκετά γενναία ώστε να χαθώ στις σελίδες του.

Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς κι όμως έχεις διαρκώς μία αίσθηση ότι κάτι σου διαφεύγει, ότι κάτι μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά, ότι μία άλλη επιλογή ίσως θα ήταν επωφελέστερη. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να διαβάσω το βιβλίο αυτό. Φοβόμουν μήπως ανακαλύψω ότι είμαι ανεπαρκής ως μαμά, ότι βλάπτω τα παιδιά μου και τους προκαλώ ψυχικές ουλές που θα τα σημαδέψουν δια βίου.

Πόσο λάθος έκανα που δεν κάθισα σε ένα καφέ να αρχίσω να διαβάζω αμέσως μόλις βγήκα από το βιβλιοπωλείο!

Το βιβλίο αυτό είναι ένας διπλός οδηγός. Από τη μία, μας εξηγεί με γλώσσα στιβαρή και γεμάτη ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων χαρακτηρίζεται κάποιος συναισθηματικά ανώριμος. Υπ’ αυτήν την έννοια, είναι ένας οδηγός συμπεριφορών προς αποφυγή. Να τις αποφεύγουμε οι ίδιοι αλλά και να αποφεύγουμε τους ανθρώπους που τις υιοθετούν.

Από την άλλη, αναλύει τα χαρακτηριστικά των συναισθηματικά ώριμων ανθρώπων τόσο για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε το δικό μας επίπεδο συναισθηματικής ωριμότητας και να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις, όσο και για να μπορούμε να επιλέξουμε συναισθηματικά ώριμους ανθρώπους με τους οποίους να σχετιστούμε.

Ακόμα κι αν το βιβλίο προσέφερε μόνο τα ανωτέρω, θα ήταν μία εξαιρετική αγορά κι ένα χρησιμότατο ανάγνωσμα. Με βοήθησε να καταλάβω πού τα πάω καλά και πού επιδέχομαι βελτίωσης, χωρίς, όμως, να με κάνει να αυτομαστιγωθώ, με ενσυναίσθηση και κατανόηση. Δεν είναι, όμως, αυτό που τελικά το καθιστά ένα must read βιβλίο ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης.

Πάνω απ’ όλα, η συγγραφέας θέλει να ξαλαφρώσει τους ώμους του παιδιού – ενήλικα, πλέον – από το βάρος που του φόρτωσαν οι δυσλειτουργικοί γονείς του. Να του δείξει ότι δεν έφταιγε ποτέ που δεν το έβλεπαν και δεν το νοιάζονταν ουσιαστικά. Ότι δεν ήταν δικό του σφάλμα που ένιωθε ανεπαρκής και λίγος. Του έλαχαν γονείς συναισθηματικά ανώριμοι, ανίκανοι να αναλάβουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, που φόρτωσαν τα παιδιά τους με την ενοχή ότι εκείνα ευθύνονταν που οι ίδιοι ήταν πάντα ανικανοποίητοι και δυστυχείς. Που δεν τολμούσαν να βουτήξουν στον δικό τους ψυχισμό και να δουν τα δυσλειτουργικά μοτίβα και τις αγκυλώσεις τους.

Η Lindsay Gibson χαϊδεύει το εσωτερικό μας παιδί και μας διαβεβαιώνει ότι ήμασταν πάντοτε αθώοι μέσα σε έναν κόσμο όπου οι γονείς έψαχναν τρόπο να νιώσουν καλύτερα, πατώντας εκείνους τους οποίους είχαν αναλάβει να θάλπουν και να αγαπούν, κι εκμεταλλευόμενοι – συνειδητά ή ασυνείδητα – την αδυναμία τους να αντιδράσουν.

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, κάθε πληγωμένος ενήλικας θα βρει τη στοργική μαμά που πάντα έψαχνε. Εκείνη που θα του πει ότι ο κόσμος, ακόμα και οι ίδιοι μας οι γονείς, ίσως δεν ήταν αυτό που θα θέλαμε. Κι ότι μπορεί παρ’ όλ’ αυτά να προχωρήσει στη ζωή με συμπόνια για τον εαυτό του και όσα έζησε, χτίζοντας τη ζωή που επιθυμεί.

Θα σας αφήσω με λίγες γραμμές από τις τελευταίες σελίδες αυτού του εκπληκτικού βιβλίου: «Όταν διαλύσεις τη σύγχυση που σου προκαλεί η συμπεριφορά των συναισθηματικά ανώριμων ανθρώπων, η ζωή μοιάζει πιο ελαφριά και ανεμπόδιστη. Ελπίζω πως το βιβλίο αυτό σου ΄χει προσφέρει […] την ανακούφιση και ελευθερία να αρχίσεις να ζεις με τις πραγματικές σου σκέψεις και συναισθήματα, αντί τα πεπαλαιωμένα οικογενειακά μοτίβα».

Αγγελική Γ. Ζούμπου

Αυτό το βιβλίο Είναι ακόμα ένα σημείο αναφοράς στον κοινό μας στόχο για μία καθημερινότητα γεμάτη ήλιο, χορό, εργασία, φίλους, διερεύνηση, ύπνο, άφθονο νερό, ποικιλία κ εξερεύνηση γεύσεων, απολαυστική γυμναστική! Διάβασα το βιβλίο σε τρεις ημέρες γιατί μέσα του βρήκα ένα καταφύγιο, μία προστασία από όλες αυτές τις φωνές εσωτερικές και εξωτερικές που με σπρώχνουν να τρέχω ασταμάτητα, να απαιτώ από το σώμα μου να τα καταφέρνει όλα, να έχει συγκεκριμένο βάρος και σχήμα…

Ο Μάνος Γεωργιάδης μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα από τα ολοκάθαρα μάτια του σκύλου τις συμπεριφορές και τις πεποιθήσεις μας. Να δούμε από χαμηλότερο ύψος, ανασηκώνοντας τα μάτια  την αντίστασή μας στη χαρά, την επικοινωνία, το παιχνίδι. Τα απορημένα μάτια του μας κοιτούν να περνάμε το λουρί στο λαιμό μας!

Ο δρόμος που προτείνει ο συγγραφέας για να γίνεις η Ferrari που τόσο θαυμάζεις είναι γεμάτος στοργή κ γνώση ( 8 σελίδες βιβλιογραφία!). Γνώση του τρόπου που λειτουργεί ο οργανισμός, των αναγκών του στα διαφορετικά στάδια ζωής, των αντίθετων αποτελεσμάτων από την ακατάλληλη κ υπερβολική γυμναστική, των χιλιομέτρων μακριά  που μπορούμε να φτάσουμε αθροίζοντας μικρά αλλά συνεχή βήματα. Δικαιούμαστε αυτή την τόσο ουσιαστική βουτιά στα καθαρά νερά της Μαγικής λίμνης που ξέρουμε ότι μέσα μας και γύρω μας υπάρχει!

Ελένη Δαλιάνη

Ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο αφού συνδυάζει τη μυθοπλασία με την αυτογνωσία. Ένα βιβλίο για το ταξίδι της ζωής και τις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε.

Η ιστορία ζωής του κεντρικού ήρωα μάς ταξιδεύει στο χρόνο, θα ταυτιστούμε με τα στάδια της διαδρομής του και θα αντιληφθούμε το δώρο της ζωής. Κατανοούμε το δρόμο που παίρνει ο κεντρικός χαρακτήρας, αφού παρακολουθούμε τη ζωή του από τη γέννησή του μέχρι την αναχώρησή του από τον κόσμο.

Καρπός ενός δυνατού έρωτα, ο Ανρί είναι γιος ενός δικηγόρου και θα γίνει και ο ίδιος δικηγόρος, μέχρι να έρθει η στιγμή να σπάσει το κατεστημένο και να φύγει από το γραφείο του πατέρα του. Μετά από μια κρίση αυτοπροσδιορισμού, θα ξεκινήσει τη δική του πορεία, στοχοπροσηλωμένος στο επαγγελματικό του μέλλον. Θα βρει μια γυναίκα, την Ευαγγελία, θα την αγαπήσει, θα κάνουν παιδιά και θα ζήσουν μαζί όλα τα σκαμπανεβάσματα που έχει κάθε ζευγάρι.

Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη ερωτηματικά, πισωγυρίσματα, κομβικές αποφάσεις, αυτό είναι το θέμα του καινούργιου βιβλίου του Νίκου Γιαννακόπουλου. Ο ήρωάς του θα ζήσει τη δική του ζωή με το δικό του, μοναδικό τρόπο.

Πώς διαχειριζόμαστε το χρόνο της ζωής μας και πώς μας καθορίζουν τα πρόσωπα που διαλέγουμε να αγαπήσουμε ή να συνεργαστούμε μαζί τους.

Σε όλη την πλοκή του βιβλίου, υπάρχουν συμβουλές συμπεριφοράς, αξίες ζωής, αναφορές σε ρήσεις γνωστών φιλοσόφων, πράγμα που διαμορφώνει το βιβλίο σε ενδιαφέρον, χρήσιμο και γεμάτο με τη σοφία της αυτογνωσίας.

Οι συμπυκνωμένες του αλήθειες εμπνέουν τον αναγνώστη να κάνει το δικό του ταξίδι με το μοναδικό του τρόπο.

Θα σε παρακινήσει να εξερευνήσεις τον εαυτό σου, τις αποφάσεις σου, τα μαθήματα ζωής που πήρες, απλά και μόνο διαβάζοντας την ιστορία ζωής κάποιου άλλου, του κεντρικού ήρα του βιβλίου «Ταξίδι δίχως τέλος».

Ένα βιβλίο ταξίδι-ζωής, που ο καθένας μας ταξιδεύει, φτάνει να το κάνει με συνειδητότητα.

Θα σε συντροφέψει στις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Θέλω να αρχίσω τη χρονιά με ένα υπέροχο, ελπιδοφόρο και διασκεδαστικό μυθιστόρημα που, όμοιό του δεν έχετε ξαναδιαβάσει.

Ενώ ο τίτλος του, παραπέμπει σε βιβλίο προσωπικής βελτίωσης, τελικά είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο θετικότητα και συμβολικά μηνύματα.

Αλήθεια, τι θα γινόταν αν ζούσες σε έναν κόσμο, όπου το κάρμα σου, καλό ή κακό, δεν θα περίμενε μία ή παραπάνω ζωές για να εμφανιστεί, αλλά θα ανταπέδιδε τις πράξεις σου;

Η ιστορία είναι η εξής: σε μια μικρή πόλη του Κολοράντο, πηγαίνει και εγκαθίσταται στην κορυφή του βουνού o γκουρού Λάμα Τάσι. Είναι χορτοφάγος, ζει μόνος του και παραδίδει μαθήματα διαλογισμού.

Μια μέρα, η Γκρέις σώζει μια μέλισσα από πνιγμό και ανέλπιστα, ο καρκίνος της υποχώρησε. Και δεν είναι μόνο αυτό το επεισόδιο. Σε διάφορα σημεία συμβαίνουν περιστατικά, άλλα συγκινητικά και άλλα διασκεδαστικά, όπου μια καλή ή μια κακή πράξη φέρνουν άμεσα αποτελέσματα. Από τους απλούς πολίτες μέχρι τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, που βρίσκεται καλεσμένος στον Σύνδεσμο Όπλων.

Η μια ιστορία συνδέεται με την άλλη, ο άντρας που αφήνει τη γυναίκα του για μια περιπέτεια και του βγαίνει ξινό, ο χρηματιστής που ξεφεύγει από τα όρια του τεχνοκράτη για το καλό της κοινωνίας και τα έσοδά του διπλασιάζονται αλλά και καθηγητές, παραγωγοί τηλεοπτικών σταθμών, νοικοκυρές… όλοι ζουν εμπειρίες που φέρνουν τα αποτελέσματα του άμεσου κάρμα, άλλες φορές σαν επιβράβευση και άλλες φορές σαν μάθημα…

Μέσα στα μηνύματα του βιβλίου είναι και πως «η αρετή είναι δέκα φορές πιο ισχυρή από τη δύναμη οτιδήποτε ανέντιμου».

Αν και στο βουδισμό δεν υπάρχει το άμεσο κάρμα, αφού θα αποδοθεί σε κάποια από τις επόμενες ζωές μας, όμως η βάση του κάρμα στηρίζεται στον παρακάτω κανόνα:

Σε κάθε ενέργεια υπάρχουν τέσσερεις παράγοντες που επηρεάζουν τη δύναμη του κάρμα που δημιουργείται.

• το υποκείμενο, το άτομο που ενεργεί
• η πρόθεση, τι προσδοκά το άτομο να συμβεί
• η ίδια η ενέργεια
• το αντικείμενο, το άτομο που δέχεται την ενέργεια.

Ποιος κάνει την πράξη, γιατί την κάνει, τι κάνει, σε ποιον κάνει. Το βιβλίο μάς «εικονογραφεί» αυτούς τους υπέροχους κανόνες παραστατικά και ολοφάνερα.

Θα περάσετε υπέροχα, θα εμπνευστείτε, θα χαμογελάσετε, θα συγκινηθείτε και θα αναλογιστείτε τις δικές σας ενέργειες.

Μην το χάσετε!

Κατερίνα Τσεμπερδλίγου
Πηγή: https://vivlio.gr/katerina/mithistorima/vivlio-tou-david-michie-ki-an-zouses-s-enan-kosmo-pou-to-karma-den-perimene-stigmi-perilipsi-kai-kritiki-tou-vivliou

Αντί προλόγου

Μπεστ-σέλερ στο εξωτερικό, ένα must-read των celebrities της Κορέας, το Almond κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά με τίτλο «Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος» της Σον Ουόν Πιονγκ από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Μια ακόμα μετάφραση της κορεάτικης λογοτεχνίας που μας άνοιξε την πόρτα σε έναν πρωτόγνωρο κόσμο που εναλλασσόταν μεταξύ σκοταδιού και φωτός, στον κόσμο του ξεχωριστού Γιάντζε ή αλλιώς του πιο αξιολάτρευτου τέρατος. Τι σημαίνει αγάπη, φιλία, θυσία, κανονικότητα; Τι πάει να πει είμαι φυσιολογικός; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα σαν αναγνώστες και συνοδοιπόροι του πρωταγωνιστή αναζητούμε διαρκώς απαντήσεις.

Λίγα χρόνια για την πλοκή

Όλα ξεκινούν με τον Σον Γιάντζε να μας συστήνεται και να μας γνωρίζει τα άτομα της ζωής του. Από μικρή ηλικία διέφερε από τα υπόλοιπα παιδιά. Η έλλειψη φόβου και το γεγονός ότι δε γελούσε ποτέ που πυροδότησε την ανησυχία της μητέρας του κατέληξε σε διάγνωση αλεξιθυμίας. Ο λόγος η υποανάπτυξη των αμυγδαλών, του τμήματος εκείνου του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την εκδήλωση συναισθημάτων. Ο Γιάντζε δεν παρουσίαζε ουδεμία νοητική στέρηση, αλλά αδυνατούσε να αντιληφθεί και να εκφράσει τα συναισθήματα τόσο του ιδίου όσο και των ανθρώπων που τον περιέβαλαν. Δίπλα στη μητέρα του σύντομα θα σταθεί και η γιαγιά του που θα τον υποστηρίξουν, θα τον στηρίξουν, θα του χαρίσουν την αγάπη και τη βοήθειά τους σε μια προσπάθεια να μοιάζει φυσιολογικός.

Όταν αυτές θα φύγουν από τη ζωή του, εκείνος θα εκτεθεί πρώτη φορά μόνος και αβοήθητος στον κόσμο. Θα γνωρίσει ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν, όπως ο Δρ. Σιμ, που θα προσπαθήσουν να τον καταλάβουν, όπως η Ντόρα, να τον αλλάξουν όπως ο Γκον ή να τον εκμεταλλευτούν, όπως ο καθηγητής. Βλέποντάς το να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, βλέπουμε πως όλα πράγματι εξελίσσονται και αλλάζουν, πως οι καταστάσεις δεν είναι θέσφατα και πως οι διαγνώσεις δεν γίνονται πάντα για να επιβεβαιώνονται.

Λίγα λόγια για τα πρόσωπα

Όλα περιστρέφονται γύρω από τον Σον Γιαντζέ, το αγόρι που βλέπουμε να μεγαλώνει και να ανακαλύπτει έναν κόσμο που πολλές φορές λαμβάνουμε ως δεδομένο. Γνωρίζουμε τη μητέρα του, έναν άνθρωπο γεμάτο αγάπη, με παιδική ψυχή που κουβαλά στους ώμους της τις δυσκολίες να αναθρέψεις ένα παιδί που απάδει του κοινωνικώς αποδεκτού. Πλάι σε εκείνη στέκεται η δυναμική, αστεία και ενίοτε γραφική φιγούρα της γιαγιάς του. Τον καμβά πλαισιώνουν ο γεμάτος κατανόηση, λιγομίλητος Δρ. Σιμ που λειτουργεί σαν ένας από μηχανής θεός για τον νεαρό Γιαντζέ. Ανιδιοτελής με μια στόφα σοφίας και κατανόησης του κόσμου είναι η φωνή της λογικής. Σε αντιστάθμισμα αυτού έχουμε τον οξύθυμο, υπερευαίσθητο με το προσωπείο του επιθετικού Γκον, ενός παιδιού που βίωσε την εγκατάλειψη και θεώρησε πως η σκληρότητα της στάσης του είναι η μόνη απάντηση στη βαναυσότητα του κόσμου. Είναι το τέρας που ο ίδιος δημιούργησε. Η Ντόρα, από την άλλη, εμφανίζεται σαν ένα φθινοπωρινό αεράκι στη ζωή του Γιάντζε, από εκείνα τα αεράκια που ανατρέπουν τη ζωή όπως τη γνωρίζει κανείς. Εστιασμένη στο όνειρό της, με δίψα για τον κόσμο θα τον ταρακουνήσει όπως κανείς άλλος δεν κατάφερε πριν από αυτή.

Λίγα λόγια για το μήνυμα

Το μυθιστόρημα εξερευνά όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, από την οικογενειακή έως την ερωτική και τη φιλική από μια ασυνήθιστη ματιά: αυτή ενός ανθρώπου που υποτίθεται πως δεν μπορεί να αισθανθεί. Ο πόνος διαδέχεται την ελπίδα, την απογοήτευση, τον ενθουσιασμό, την ανακάλυψη και μετά πάλι από την αρχή. Η ζωή όλων είναι ένας κύκλος ή όπως θα έλεγε και η Ντόρα είναι σαν το τρέξιμο. Άλλες φορές χάνεις, άλλες κερδίζεις αλλά δε σταματάς ποτέ να τρέχεις όπως και δε σταματάς ποτέ να ζεις.

Επίσης, το έργο καταδεικνύει ότι όλοι οι άνθρωποι λίγο ή πολύ διαφέρουμε και μοιάζουμε. Άραγε πώς μπορούμε τότε να ορίσουμε το φυσιολογικό; Υπάρχει κάποιο πρότυπο αποδεκτού και όλα τα υπόλοιπα που δε συμβαδίζουν με αυτό είναι κοινωνικά κατακριτέα και απορριπτέα; Μήπως αυτό που βλέπουμε ως ξεχωριστό, διαφορετικό, περιέργο, μακρινό είναι απλά το άτομο εκείνο που δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να γνωρίσουμε πραγματικά και ουσιωδώς είτε από φόβο, είτε από δειλία είτε από διστακτικότητα και κίνδυνο απόρριψης;

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η γραφή της Σον Ουόν Πιονγκ είναι κοφτή, ασθματική, με αποτέλεσμα να εντείνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η γλαφυρότητα, το περιττό απουσιάζει. Αντιθέτως βλέπουμε μόνο γεγονότα να συνταιριάζονται με συναισθηματικές διακυμάνσεις χωρίς εξάρσεις. Σε ορισμένα σημεία, μάλιστα, ο εξομολογητικός τόνος κυριαρχεί, ώστε ο αναγνώστης να νιώθει πως ο Γιάντζε τα εκμυστηρεύεται όλα αυτά σε εκείνον.

Η μετάφραση της Χριστίνα Ζαχαρίου είναι αξιοπρεπής και προσπαθεί να αποδώσει την εξιστόρηση του Γιαντζέ και παρέχει και γενικότερες πληροφορίες για την κορεάτικη κουλτούρα και κουζίνα. Ορισμένα αμελητέα λάθη στην επιμέλεια ελπίζουμε πως θα διορθωθούν στις επανεκδόσεις. Η ελληνική απόδοση του τίτλου μας προβλημάτισε αρκετά. Σίγουρα ο φόβος ήταν κάτι που ο πρωταγωνιστής δε γνώριζε και ένα επαναλαμβόμενο μοτίβο στο έργο, αλλά η επιλογή να διατηρηθεί και στην ελληνική έκδοση το “αμύγδαλο” να ήταν πιο κοντά στα δικά μας γούστα.

Αντί επιλόγου

Μια ιστορία για τους απόκληρους της κοινωνίας, για τους άγγελους και τους δαίμονες που εναλλάσσονται, για τον άνθρωπο σε όλες του τις διαστάσεις, για τις σχέσεις και για την αγάπη και όλες τις μορφές που παίρνει αξίζει να διαβαστεί από μεγάλους, αλλά και πιο μικρούς, αφού είναι ένα βιβλίο που εύκολα απευθύνεται και σε εφήβους. To ανέλπιστο και ελπιδοφόρο τέλος, η γεμάτη ανατροπές πλοκή του, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες του δικαιολογούν τη δημοφιλία του και τη συζήτηση για μεταφορά του στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη.

Πηγή: https://dromospoihshs.gr/2023/09/20/almond_agoripoudenixeretithapeifovos/#more-21635

Δεν είναι λίγες οι μανούλες που έχουν ακούσει αυτήν τη φράση από τα παιδάκια τους και βρέθηκαν σε δύσκολη θέση έως ότου σκεφτούν τις κατάλληλες λέξεις και τον τρόπο για να απαντήσουν και να διαχειριστούν μια τέτοια επιθυμία.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο σε μια μητέρα που ξαναγεννιέται όταν αγκαλιάζει το παιδάκι της να αφήσει λίγο παραπίσω τους συναισθηματισμούς και να λειτουργήσει με γνώμονα το καλύτερο για το παιδί της, αλλά αποδεδειγμένα, μια τέτοια απόφαση θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, πράγμα που θα γίνει αντιληπτό από το παραπάνω παιδικό βιβλίο.

Η Έφη Αργυροπούλου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, μοιράζεται μαζί μας το προσωπικό της βίωμα και μέσα από το διδακτικό και συνάμα τρυφερό παιδικό βιβλίο που δημιούργησε, υμνεί την πολύτιμη αξία το παιδί να κοιμάται στο κρεβάτι του.
Η ιστορία του μικρού μας ήρωα Ορφέα, είναι πανομοιότυπη με την ιστορία πολλών παιδιών όπου οι μαμάδες σίγουρα θα βρουν κοινά ανάμεσα στο βιβλίο και τις αναμνήσεις τους με τα παιδιά τους. Ο Ορφέας λοιπόν, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μαμάς του. Η αγκαλιά της είναι το καταφύγιό του, ο κόσμος της ασφάλειας και της σιγουριάς και αυτό δεν το άλλαζε με τίποτα.

Η ιδέα και μόνο να κοιμηθεί μονάχος του, ήταν αποκρουστική. Τερατάκια έρχονται στα όνειρά του και τον ταράζουν και η μαμά είναι εκείνη που πάντα τον ηρεμεί. Όμως όλο αυτό είναι μεν κουραστικό για την μαμά, αλλά και κακό για τον ίδιο. Έτσι, μεγαλώνοντας λίγο ο Ορφέας, η μαμά με υπομονή και καλή διάθεση, του εξήγησε την αναγκαιότητα που υπάρχει, ο καθένας να κοιμάται στο κρεβάτι του και του επισήμανε τις δυσκολίες της συγκοίμησης.
Ο Ορφέας κατανόησε όσα του εξήγησε η μαμά του και αποδέχτηκε την αλλαγή!

Πρόκειται για ένα πολύ – πολύ τρυφερό βιβλίο που σίγουρα θα αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές μικρών και μεγάλων και θα προσθέσει ένα λιθαράκι στην απόφαση του παιδιού να αποδεχτεί το δωμάτιό του και να κοιμηθεί μόνο στο κρεβάτι του.
Η ανεξαρτησία, χαρακτηριστικό πολύτιμο για τον χαρακτήρα όλων και ειδικότερα των παιδιών, αποκτιέται όταν καταφέρουμε σαν γονείς να δώσουμε χώρο στα παιδιά και δείξουμε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους, ώστε να αντιμετωπίζουν μόνα τους πιθανές φοβίες και να τροφοδοτούνται με δύναμη όταν τα καταφέρνουν.
Η μοναξιά που νιώθουν όταν είναι μικρά και μένουν μόνα σε έναν χώρο, αντισταθμίζεται με συζήτηση και επεξήγηση των γονιών, για να κατανοήσουν ότι στον παραμικρό κίνδυνο είμαστε δίπλα τους και θα τα προστατέψουμε ότι κι αν συμβεί.
Τέλος, όπως επισήμανα και στην αρχή της παρουσίασης, ανασφάλειες βιώνουν και οι μανούλες που δυσκολεύονται κάποιες φορές να αρνηθούν στις επιθυμίες των παιδιών ειδικά όταν είναι μικρά και νιώθουν τύψεις με τη διακοπή της συγκοίμησης, αλλά πιστέψτε με είναι μια διαδικασία που πρέπει να λάβει τέλος, προς όφελος τόσο του παιδιού, όσο και της μητέρας.
Πονάει, ναι, αλλά ο πόνος είναι γλυκός και με λίγη καλή θέληση, αντιλαμβανόμαστε τα οφέλη μιας τέτοιας προοπτικής.

Κλείνοντας να αναφέρω ότι στο τέλος του βιβλίου, έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε ένα γλυκό νανούρισμα και τις πολύτιμες συμβουλές από τη ψυχολόγο Αγγελική Καβαλλιεράτου, τη σύμβουλο ύπνου Ζέτα Γάκη και βιωματικά tips από τη συγγραφέα Έφη Αργυροπούλου.

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη,
Πηγή: https://vivlio-life.gr