Κριτικές

Σας παρουσιάζω ένα πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον βιβλίο που αγγίζει έναν άκρως σημαντικό τομέα της ζωής μας, για τον οποίο λίγο ώς πολύ όλοι έχουμε τα θεματάκια μας και ειδικά στον σύγχρονο κόσμο των social media. Και δεν είναι άλλο από το θέμα της διατροφής. Και είναι τόσο σημαντικό θέμα καθώς, όπως λέει και η ίδια η συγγραφέας του βιβλίου: «Συνήθως, ένας άνθρωπος που δεν φροντίζεται στην τροφή του, δεν φροντίζεται και σε κανέναν άλλον τομέα». Δεν πιστεύω να διαφωνείτε; Το βιβλίο λοιπόν που μας λέει αυτά τα υπέροχα είναι το «Τι συναίσθημα θα φάμε σήμερα;» της συγγραφέας-ψυχολόγου Νικολίνας Δανιηλίδου, των εκδόσεων Ιβίσκος, του Μαΐου του 2023.

Ποια είναι όμως η συγγραφέας Νικολίνα Δανιηλίδου;
Η κυρία Δανιηλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ψυχολογίας το 1998 (Coventry University), ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό της το 2000 στην Ψυχολογία της Υγείας (Surrey University) και την εξειδίκευση Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και την Παχυσαρκία το 2012 (NCFED, ΚΕ.Α.Δ.Δ.). Συνέχισε την εκπαίδευσή της σε διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις αποκτώντας συνθετική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, εκπαιδεύτηκε στην οργάνωση ομάδων και στη Συμβουλευτική Γονέων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.). Έχει εργαστεί σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές δομές. Εργάζεται ως ψυχολόγος από το 2001 με άτομα που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως διατροφικές διαταραχές, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη και ψυχοσωματικά προβλήματα. Συντονίζει από το 2005 ομάδες «Κατά της Υπερφαγίας» για άτομα με υπερφαγικά επεισόδια. Επίσης, διοργανώνει και συμμετέχει σε σεμινάρια και ημερίδες που αφορούν τις διατροφικές διαταραχές και την υπερφαγία.

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Τι μας λέει αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο με αυτόν τον τόσο ιντριγκαδόρικο τίτλο;
Μας μιλάει για τα συχνότερα συναισθηματικά εμπόδια που αντιμετωπίζουμε στην τροφική φροντίδα του εαυτού μας. Τα κιλά είναι απλώς κιλά και ορίζουν έναν σωματότυπο. Η υπερκατανάλωση τροφής όμως είναι ένδειξη ότι ίσως αποσυνδεόμαστε από τον εαυτό μας τρώγοντας, ότι ίσως βιώνουμε ένα εσωτερικό συναισθηματικό «κενό», το οποίο γεμίζουμε με τροφή. Η υπερφαγία, είναι μία συμπεριφορά άσχετη με το βάρος, άσχετη με την πείνα, άσχετη με την επιθυμία για φαγητό. Είναι μία ένδειξη παρορμητικής συμπεριφοράς στην κατανάλωση φαγητού, είναι σημάδι ότι χρειάζεται να προχωρήσουμε σε πιο ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με τον εαυτό μας. Για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια αυτά θα πρέπει να αποκτήσουμε επίγνωση των προσωπικών μας δυσκολιών, να δαμάσουμε την ορμή μας για φαγητό, να μάθουμε να κατανοούμε τη συναισθηματική μας πείνα.
Και τι εννοούμε παρορμητική συμπεριφορά στην κατανάλωση τροφής;

-Αν δω/μυρίσω ένα φαγητό, το θέλω αυτομάτως.
-Δυσκολεύομαι να αφήσω φαγητό στο πιάτο μου ακόμη κι αν έχω χορτάσει.
-Όταν το φαγητό είναι νόστιμο, χάνω τον έλεγχο ακόμη κι αν είμαι καλά συναισθηματικά.
-Πολλές φορές τρώω γρήγορα. Κάποιες φορές έχω χορτάσει με τα ορεκτικά κι όταν έρχεται το κυρίως πιάτο είμαι ήδη χορτάτος/η.
-Κάθε μέρα και σε κάθε γεύμα δυσκολεύομαι να σταματήσω όταν χορταίνω.
-Κάθε γεύμα μου είναι λίγο μεγαλύτερο απ’ ό,τι θα ήθελα.
-Μου αρέσει το καλό φαγητό και δεν κάνω εύκολα εκπτώσεις στη γεύση.

Αν βρίσκετε ότι αρκετά από τα παραπάνω σας/μας αντιπροσωπεύουν, τότε είναι πολύ πιθανόν να δυσκολεύεστε να ελέγξετε την παρόρμηση σας για κατανάλωση φαγητού. Ως επακόλουθο, αν η παρόρμηση έχει τον πρώτο λόγο στην επιλογή φαγητού, είναι πιθανό οι επιλογές να είναι περισσότερο νόστιμες και πρόχειρες παρά επιλογές φροντίδας.
Πώς μπορούμε να μειώσουμε την παρορμητική μας συμπεριφορά; Την στιγμή της παρόρμησης, συχνά υποτιμούμε τις συνέπειες της επιλογής μας προκειμένου να γευτούμε την ηδονή της στιγμής. Λόγου χάρη, μπορεί να έχουμε τη σκέψη ότι «λίγο γλυκό δεν είναι και τόσο κακό» ή «ότι θα μπορέσω να το ελέγξω με άλλον τρόπο», όμως εντέλει αποφεύγουμε να δεσμευτούμε στη φροντίδα μας. Για να αναλογιστούμε τις συνέπειες χρειάζεται να απαντήσουμε στα ακόλουθα:

-Πόσο σημαντικό είναι για μας να καταναλώσουμε αυτό το φαγητό;
-Πώς θα νιώθουμε αύριο με την κατανάλωση που κάναμε;
-Πώς θα νιώθουμε αύριο αν δεν το καταναλώσουμε;
-Ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες της κατανάλωσης (προσαρμοσμένο από Cooper, Todd & Wells, 2000);

Η τεχνική της καθυστέρησης στην κατανάλωση τροφής βοηθάει να αφουγκραστούμε την επιθυμία περισσότερο συνειδητά. Η ένταση της ορμής της επιθυμίας διαρκεί περίπου 12 λεπτά και σταδιακά μειώνεται. Συνεπώς, ο αρχικός στόχος μπορεί να είναι η αναμονή 15 λεπτών πριν την κατανάλωση. Σ’ αυτό το δεκαπεντάλεπτο δεν αρνούμαστε το φαγητό, απλά το μεταθέτουμε. Αν η ορμή είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορούμε να τη συγκρατήσουμε, ας μείνουμε απασχολημένοι. Ας τηλεφωνήσουμε σε έναν φίλο, ας πάμε μία βόλτα, αλλά ας δεσμευθούμε στην μετάθεση της κατανάλωσης. Αν τα 15 λεπτά είναι πολλά, ας ξεκινήσουμε με 5 λεπτά και σταδιακά αυξάνουμε το χρόνο αναμονής.

Όταν διάβασα αυτό το βιβλίο έλαμψα. Πραγματικά έλαμψα. Έλαμψα ψυχικά, συναισθηματικά, σωματικά. Όλα μέσα μου φώναζαν αυτό που αναφέρει και η συγγραφέας του βιβλίου σε κάποιο σημείο με κάποιες προσθήκες από εμένα: «Ναι, η αξία μας είναι σταθερή και αμετάβλητη άσχετη με το πόσο αποδίδουμε, τι λένε οι άλλοι για εμάς, τι λέει και τι θέλει η κοινωνία από εμάς, ανεξάρτητα από το πόσα κιλά ζυγίζουμε, πώς ντυνόμαστε ή πώς βάφουμε τα μαλλιά μας, αν είμαστε straigt, gay ή ό,τι άλλο είμαστε .Η αξία μας είναι πέρα και πάνω από όλα αυτά, σταθερή και αδιαπραγματευτη!».

Για αυτό ουρλιάξτε, τσιρίξτε και φωνάξτε την αξία σας στα πέρατα της Οικουμένης, να σας ακούσουν ώς την άλλη άκρη της Γης, μην πτοείστε, μη μασάτε!

Διαβάστε βιβλία εμψυχώτικα, ακούστε podcasts, παρακολουθήστε σεμινάρια να ανέβει η ψυχολογία και η αυτοεκτίμησή σας στο ζενίθ, στον ουρανό και μην επιτρέψετε σε κανέναν, σε κανέναν, σε κανέναν, ούτε καν στον ίδιο σας τον εαυτό μέσω της αυτοκριτικής να σας ρίξει στα Τάρταρα!
Γιατί αξίζετε πραγματικά και μόνο που είστε εσείς, που έχετε διανύσει όλη αυτή την πορεία μέχρι σήμερα με όλα αυτά τα δύσκολα και τα εύκολα, με όλες αυτές τις νίκες και τις ήττες σας και πάνω από όλα με όλες αυτές τις προσπάθειές σας και σας χρωστάτε ένα μεγάλο μεγάλο, μπράβο και μια μεγάλη, μεγάλη αγκαλιά σφιχτή, σφιχτή!

Και το υπέροχο και ξεχωριστό βιβλίο της Νικολίνας Δανιηλίδου «Τι συναίσθημα θα φάμε σήμερα;» είναι εδώ για να σας/μας το θυμίσει και να μας το επιβεβαιώσει. Αγοράστε το, διαβάστε το, ξεφυλλίστε το, απολαύστε το, κοιμηθείτε αν θέλετε μαζί του, έχει πολλά να σας δώσει. Μόνο νικητές και νικήτριες σε πολλά επίπεδα κι όχι μόνο στη διατροφή μπορείτε να βγείτε από τις σελίδες του.

γράφει η Μαρία Αλμπανίδου,
νομικού MSc Ποινικών
και Εγκληματολογικών Σπουδών,
αρθρογράφου, ποιήτριας

Πόσοι/ες από εσάς γνωρίζετε το τι είναι η αλεξιθυμία; Όχι, δεν προσπαθώ να το παίξω έξυπνη, αφού μέχρι να διαβάσω το βιβλίο, για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα, δεν την είχα ακούσει ως λέξη, αλλά όπως αποδεικνύεται υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας που έχουν γεννηθεί φέροντας αυτήν. Μα ας τα πιάσω, καλύτερα, από την αρχή…

Περιγραφή:

Ο Γιάντζε γεννήθηκε με μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που ονομάζεται αλεξιθυμία, η οποία καθιστά δύσκολο για εκείνον να αισθάνεται συναισθήματα όπως η χαρά, ο φόβος ή ο θυμός. Δεν έχει φίλους, αφού οι δύο νευρώνες σε σχήμα αμυγδάλου που βρίσκονται βαθιά στον εγκέφαλό του έχουν φροντίσει γι’ αυτό, αλλά η μητέρα και η γιαγιά του, αφοσιωμένες σ’ εκείνον, του παρέχουν μια ασφαλή και ικανοποιητική ζωή. Το μικρό τους σπίτι, πάνω από το μαγαζί της μητέρας του που πουλάει μεταχειρισμένα βιβλία, είναι διακοσμημένο με σημειώματα γραμμένα σε πολύχρωμα χαρτάκια, τα οποία του υπενθυμίζουν πότε πρέπει να χαμογελά, πότε να λέει «ευχαριστώ» και πότε να γελάει.

Έπειτα, την παραμονή των Χριστουγέννων, στα δέκατα έκτα γενέθλια του Γιάντζε, τα πάντα αλλάζουν. Μια τρομακτική πράξη τυφλής βίας καταστρέφει τον κόσμο του, αφήνοντάς τον ορφανό και μόνο. Παλεύοντας να αντιμετωπίσει την απώλειά του, ο Γιάντζε αποσύρεται σε μια σιωπηλή απομόνωση, μέχρι που ο προβληματικός έφηβος Γκον καταφθάνει στο σχολείο του και αναπτύσσουν έναν εκπληκτικό δεσμό.

Καθώς ο Γιάντζε αρχίζει να ανοίγεται σε καινούργιους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και ενός κοριτσιού στο σχολείο, κάτι αλλάζει σιγά-σιγά μέσα του. Κι όταν ξαφνικά βρεθεί σε κίνδυνο η ζωή του Γκον, ο Γιάντζε θα έχει την ευκαιρία να βγει έξω από κάθε ζώνη άνεσης που έχει δημιουργήσει, προκειμένου να γίνει ίσως ο ήρωας που ποτέ δεν πίστευε ότι θα ήταν.

Ο Απεσταλμένος της Γιόκο Ταουάντα συναντά το Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα του Μαρκ Χάντον σε αυτή τη σπαραχτική και θριαμβευτική ιστορία για το πώς η αγάπη, η φιλία και η επιμονή μπορούν να αλλάξουν μια ζωή για πάντα.

«Αυτή η ιστορία μιλά, εν ολίγοις,
για ένα τέρας που συναντά ένα άλλο τέρας.
Ένα από τα τέρατα είμαι εγώ».

Είναι αλήθεια πως ο χρόνος ποτέ δεν θα είναι αρκετός, ώστε να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που εκδίδονται. Πολύ συνειδητά, απ’την αρχή της χρονιάς, έχω θέσει ως όρο στον εαυτό μου να διαβάζω βιβλία που πραγματικά με ενδιαφέρουν καί να κάνω μία πιο αυστηρή επιλογή. Όταν μου πρότειναν να διαβάσω το βιβλίο ”το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” της συγγραφέως Γουόν-Πιενγκ Σον (Won-pyung Sohn) (κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Ιβίσκος σε μετάφραση της κυρίας Χριστίνας Ζαχαρίου) δεν πέρασε ούτε καν, από το μυαλό μου, η σκέψη να το απορρίψω. Μην σας πω, πως αν δεν συμφωνούσα να το διαβάσω, έπειτα θα το μετάνιωνα… Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι με έλκυε σε εκείνο, μέχρι που το διάβασα…

Το βιβλίο ”το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” βασισμένο σε επιστημονικές γνώσεις καί την φαντασία της συγγραφέως μας μυεί στον κόσμο όλων εκείνων των ανθρώπων που γεννήθηκαν με αλεξιθυμία. Όχι, δεν έχει τάσεις προς το μελό, ούτε φέρει άλλα κουραστικά κλισέ, ή, βαρύγδουπες φιοριτούρες. Αντιθέτως, με λόγο οικείο, ευθύ καί κατά τόπους καυστικό μας επιτρέπει να δούμε βαθειά μέσα στις ψυχές καί το μυαλό αυτών των ανθρώπων καί να αντιληφθούμε τον τρόπο που σκέφτονται καί βιώνουν τα όποια συναισθήματα. Ξέρω πως είναι δύσκολο να καταλάβουμε έναν άλλον άνθρωπο καί το τι μπορεί να περνάει, αν δεν βρεθούμε στην ίδια θέση με εκείνον, μα καί πάλι η προσπάθεια αρκεί.

Το βιβλίο ”το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” θα μπορούσε, επίσης, να είναι κι ένα ιδιαίτερο μάθημα ζωής για όλους κι όλες εμάς -τους/τις κατά τ’άλλα υγιείς- ώστε να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους γυρώ μας έτσι ακριβώς όπως είναι.  Να αναπτύξουμε την ενσυναίσθησή μας καί το ίδιο να διδάξουμε καί στα παιδιά μας. Να μην φοβόμαστε ό,τι μοιάζει διαφορετικό από εμάς, αλλά να το αγκαλιάζουμε καί να μην του στρέφουμε την πλάτη μας. Ποιος/α ξέρει; Ίσως καί να διδαχθούμε πολλά απ’αυτά…

Για μένα το βιβλίο ”το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος” είναι ένα από τα καλύτερα που διάβασα από την αρχή της χρονιάς καί είμαι σίγουρη πως με την πρώτη ευκαιρία θα το διαβάσω ξανά με το ίδιο ενδιαφέρον καί χαρά.

γράφει η Κυριακή Γανίτη

Ο Osho, ένας από τους σπουδαιότερους πνευματικούς στοχαστές του 20^ου αιώνα, μέσα από το βιβλίο του ‘‘αγάπη – ελευθερία – μοναχικότητα’’ αναλύει και σχολιάζει με πρωτότυπο και ανατρεπτικό πολλές φορές τρόπο, την αγάπη ως τροφή της ψυχής, την ελευθερία σε όλα τα επίπεδα και την αναγκαία μοναχικότητα για να συνδεθούμε εκ νέου με τον εαυτό μας.

Αγάπη. Πρόκειται για το θεμέλιο της αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου και μέσα στις σελίδες του βιβλίου του, ο Osho υποστηρίζει ότι η αγάπη είναι η μόνη εμπειρία που υπερβαίνει τον χρόνο, είναι η μόνη ελευθερία από την προσκόλληση, είναι οικουμενική, αλλά και επώδυνη… είναι όλα!

Ελευθερία. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι, αν ο άνθρωπος οραματιστεί τον εαυτό του με φτερά, το ένα θα αντιπροσωπεύει την αγάπη και το άλλο την ελευθερία. Χρειαζόμαστε ελευθερία από τη στρατηγική των θρησκειών, από τα κοινωνικά καλούπια, σεξουαλική ελευθερία και ελευθερία σκέψης για να καταφέρουμε να συνδεθούμε με τον εαυτό μας και με τον υπόλοιπο κόσμο.

…η ελευθερία είναι μια σκάλα. Το ένα άκρο της  σκάλας φτάνει στην κόλαση, το άλλο άκρο αγγίζει τον παράδεισο…

Μοναχικότητα. Η μοναχικότητα, δεν είναι μοναξιά. Είναι επιλογή μας, έχει ηρεμία, θετικότητα, μεγαλείο και δύναμη. Όταν την ανακαλύψεις, νιώθεις όμορφα, γαλήνια, χαρούμενα και μοναδικά. Είναι η φύση μας και μόνο έτσι μπορούμε να βρούμε το αληθινό νόημα της ζωής μας. Μαθαίνεις να ΕΙΣΑΙ, τι ΕΙΣΑΙ, γιατί ΕΙΣΑΙ, ποιος ΕΙΣΑΙ.

Μοιράζεται μαζί μας τις απόψεις του για το χρήμα, για τον γάμο, για τον απαραίτητο διαλογισμό, για τον έρωτα αλλά και για τον φόβο και τα ταμπού που μας κρατούν δέσμιους και αιχμάλωτους στους κόλπους τους. Προσεγγίζει χαρισματικά το μοτίβο της οικογένειας μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα και μας εξιστορεί έναν άλλο τρόπο συμβίωσης προσιτό στον σύγχρονο άνθρωπο, απαλλαγμένο από ταμπέλες και ωραιοποιήσεις.

…μάθε την τέχνη να αφαιρείς, όλα όσα εμποδίζουν την αγάπη…

Μέσα από ιστορίες, μύθους και παραδείγματα όχι πάντα με πρωταγωνιστή τον ίδιο, ρίχνει άπλετο φως από μια διαφορετική και αθέατη οπτική γωνία στα θέματα και μας μυεί, μας εξαγνίζει, μας προβληματίζει, μας διδάσκει, μας νουθετεί, θέλοντας να μας απελευθερώσει και να μας απαλλάξει από το περιττό φορτίο που κουβαλάμε μέσα μας.

Θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν ξέχειλο βιβλίο από πληροφορίες, τεχνικές και απόψεις. Άλλοτε θα αντιδράσουμε, θα οραματιστούμε, θα ξαφνιαστούμε, θα διαφωνήσουμε και άλλοτε θα σταθούμε να ξαναδιαβάσουμε, θα χαμογελάσουμε, θα ενστερνιστούμε και θα ασπαστούμε τα όσα με απλό και κατανοητό τρόπο μας παραθέτει.

…το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι πως, είτε το θέλεις, είτε όχι, είσαι μόνος…

Προσεγγίζει έννοιες απαγορευμένες, αποσαφηνίζει άλλες παρεξηγημένες και οι εύστοχες παρομοιώσεις του, χρωματίζουν έντονα τον πολύχρωμο ήδη καμβά του βιβλίου αυτογνωσίας του.

Πάντα επιλέγω να απομονώνω μια φράση από κάθε βιβλίο που διαβάζω για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο αγάπη – ελευθερία – μοναχικότητα, επιλέγω την παρακάτω:

…η αναπνοή είναι η ζωή του σώματος και η αγάπη είναι η ζωή της ψυχής …

Ο Osho γεννήθηκε το 1931 στην Ινδία. Ήταν φιλόσοφος και έγινε ηγέτης μιας νέας πνευματικής κίνησης παγκοσμίως. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, μελέτησε και δίδασκε φιλοσοφία, προσελκύοντας πλήθος κόσμου.

Το 1966 αποφάσισε να αφήσει τη διδασκαλία και να εδραιωθεί στο ρόλο του ως φιλόσοφος και πνευματικός ηγέτης. Ίδρυσε ένα νέο άσραμ σε ένα άνετο περιβάλλον και αποτέλεσε στόχο, δεχόμενος αρκετές επιθέσεις για τις ιδέες του. Λόγω προβλημάτων υγείας εγκαταστάθηκε στην Αμερική και πέθανε το 1990, από ανακοπή. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα πλην όμως οι ιδέες του, συνεχίζουν να προσελκύουν και να προσεγγίζουν εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον κόσμο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσους σέβονται τον εαυτό τους και πασχίζουν να βελτιώσουν τα κακώς του κείμενα.

Κατερίνα Σιδέρη
Πηγή: https://www.awakengr.com/agapi-eleytheria-monachikotita-osho/

Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένες και αγαπημένοι και καλή Κυριακή να έχετε και να έχουμε! Αυτή την Κυριακή θα σας μιλήσω για έναν πολύ αγαπημένο μου συγγραφέα, για τον οποίο σας είχα υποσχεθεί ότι θα σας μιλούσα ξανά, για το υπέροχο καινούργιο βιβλίο του, που αποτελεί μάλιστα και διεθνές best seller και για ένα θέμα που εμένα τουλάχιστον με συναρπάζει εδώ και πολλά χρόνια και έχω αναφερθεί πλειστάκις σ’ αυτό από τούτη εδώ τη στήλη. Και φυσικά αναφέρομαι στον εξαιρετικό Αργεντίνο ψυχαναλυτή και συγγραφέα Γκαμπριέλ Ρολόν (Gabriel Rolon) και το μοναδικό του βιβλίο «10 ζωές στο φως της ψυχανάλυσης» που αγγίζει κυριολεκτικά καρδιές. Το βιβλίο είναι εκδόσεις Ιβίσκος όπως και το προηγούμενό του που έχει εκδοθεί στην Ελλάδα, το «Θεραπεύοντας την ψυχή», και είναι του 2022.

Ποιος είναι, όμως, ο υπέροχος αυτός και τόσο ευαίσθητος ψυχαναλυτής που μας ταξιδεύει με τα βιβλία του στις γειτονιές του υποσυνειδήτου μας και συνεπώς του ονείρου;
Όπως σας είχα αναφέρει και την προηγούμενη φορά, ο Γκαμπριέλ Ρολόν γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1961 και σπούδασε στο τμήμα Ψυχολογίας του ομώνυμου πανεπιστημίου. Μετά την αποφοίτησή του ειδικεύτηκε στην ψυχανάλυση, όπου διαπρέπει τόσο μέσω της ακαδημαϊκής του καριέρας, όσο και ως συγγραφέας, αλλά και μέσω της έντονης συμμετοχής του στα μέσα ενημέρωσης. Σήμερα θεωρείται κορυφαίος στον τομέα του σε όλη τη Ν. Αμερική, αλλά και παγκοσμίως. Ήταν ομιλητής στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ψυχανάλυσης που οργανώθηκε το 2012 στην Πόλη του Μεξικού, ενώ καλείται συχνά από πανεπιστήμια της Αργεντινής και του εξωτερικού προκειμένου να συμμετέχει σε δραστηριότητες και να παραδίδει σεμινάρια κλινικής ψυχανάλυσης.

Το «10 ζωές στο φως της ψυχανάλυσης» είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο αποτελεί διεθνές best seller, όπως ανέφερα και πιο πάνω. To δεύτερο βιβλίο του σημείωσε επίσης μεγάλη επιτυχία και κυκλοφορεί ήδη στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ιβίσκος με τίτλο «Θεραπεύοντας την ψυχή» και για το οποίο σας έχω μιλήσει προ καιρού από αυτή εδώ τη στήλη. Άλλα έργα του είναι τα «Los padecientes», «Encuentros – El lado B del amor», «Medianoche en Buenos Aires», «Historias inconscientes», «Cara a cara» και «La voz ausente».

Η τηλεοπτική σειρά «Historias de Divan», βασισμένη στα βιβλία του, διακρίθηκε από το Ιβηροαμερικανικό Δίκτυο Οικοβιοηθικής της ΟΥΝΕΣΚΟ για το πολιτιστικό και ηθικοκοινωνικό της ενδιαφέρον.
Με την ψυχανάλυση έχω τεράστιο πάθος, την αγαπώ πολύ και με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα, αφού και εγώ η ίδια έχω κάνει οκτώ χρόνια ψυχανάλυση με έναν εξαιρετικό Γάλλο ψυχαναλυτή, τον κύριο Reginald, που τον αγαπώ πολύ ακόμη, παρόλο που σταματήσαμε πλέον, αλλά διατηρούμε πολύ καλές σχέσεις και επικοινωνία. Θεωρώ ότι όλοι μας σήμερα, με δεδομένο τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν, αλλά και τις προσωπικές που βιώνουμε καθημερινά, πρέπει να κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας είτε αυτό λέγεται ψυχανάλυση, είτε λέγεται ψυχοθεραπεία είτε το πιο σύγχρονο, που το προτείνω κι εγώ και μ’ αρέσει πολύ, το life coaching. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως ό,τι πέφτει στα χέρια μου σχετικά με την όμορφη αυτή τέχνη και επιστήμη της ψυχανάλυσης, γιατί περί αυτού πρόκειται, το καταβροχθίζω και το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Και ειδικά τον Ρολόν, που είναι τόσο γλυκός, τόσο απλός, τόσο ευαίσθητος, τόσο κατανοητός, τόσο συναρπαστικός που διαβάζεται από τον οποιοδήποτε, ακόμη κι από κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ του για ψυχανάλυση ούτε έχει ασχοληθεί, αφού πρόκειται για ιστορίες τόσο εύληπτες, όμορφες και διδακτικές που θα σας μείνουν στο μυαλό για πολύ, πολύ καιρό αφού τις διαβάσετε και θα σας βοηθήσουν να δείτε και να βρείτε κομμάτια του ίδιου του εαυτού σας.
Ποιες είναι όμως αυτές οι ιστορίες στις οποίες αναφέρεται στο βιβλίο του ο Ρολόν;

Η πρώτη είναι η ιστορία της Ισαβέλ, μια μοναχική αθωότητα, όπως χαρακτηριστικά ονομάζει την ιστορία ο συγγραφέας. Η δεύτερη είναι η ιστορία του Ντάριο ή η ζήλια και τα σημάδια της. Η τρίτη είναι η ιστορία της Λάουρα ή αλλιώς το τρομερό, τρομερό φάντασμα της εγκατάλειψης. Στην τέταρτη είναι η ιστορία του Μαριάνο ή διαφορετικά, μεταξύ αγάπης και πόθου, η αναποφασιστικότητα. Στην πέμπτη ιστορία έχουμε τον Αντόνιο ή όπως την ονομάζει ο συγγραφέας το βλέμμα του Θεού. Στην έκτη ιστορία έχουμε την Αμάλια, τη βασίλισσα των πενθών. Στην έβδομη ιστορία έχουμε τη Σεσίλια και τα σύμφωνα της σιωπής. Στην όγδοη ιστορία έχουμε τη Μάχο και την πραγματικά σπαρακτική οδύνη του ψυχαναλυτή. Στην ένατη ιστορία έχουμε τη Νατάλια και το πληρώνοντας με το κορμί και τέλος την ιστορία της Άντρεα και το χωρίς τόπο στον κόσμο, όπου τελικά το σπίτι γίνεται κυριολεκτικά ένα σπιτικό.

Όπως βλέπετε ο Ρολόν στο βιβλίο του καλύπτει όλο το φάσμα των συναισθημάτων και των ψυχικών βιωμάτων θα μπορούσαμε να πούμε, αναφερόμενος μάλιστα σε μία ιστορία, αυτή της Μάχο, στον εαυτό του και στο πόσο πολύ πόνεσε μέσα από την ιστορία της αναλυόμενής του. Γιατί, ναι, πονάνε και οι ψυχαναλυτές και πολύ μάλιστα. Πραγματικά πρόκειται για μια πολύ ανθρώπινη, στοργική και τρυφερή ιστορία που θα σας αγγίξει βαθιά. Όλες όμως οι ιστορίες του είναι βαθιά ανθρώπινες αφού αναφέρονται σε παναθρώπινα θέματα όπως το βαθύ τραύμα και ο τρόμος της εγκατάλειψης, το απίστευτο και τρομερό πένθος και πώς το βιώνει ο καθένας μας, το επίσης πανανθρώπινο συναίσθημα της ζήλιας, το τεράστιο θέμα της γυναικείας σεξουαλικής κακοποίησης που είναι μεγάλο θέμα στις μέρες μας και μας έχει αγγίξει όλους και καλώς έχει κάνει και πολλά άλλα θέματα όλα δοσμένα με άκρα ευαισθησία, αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τους αναλυόμενούς του και τις αναλυόμενές του.

Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος κάθε φορά που τον διαβάζω με συγκινεί και με κάνει πρώτα απ’ όλα να αισθάνομαι άνθρωπος κι έπειτα γυναίκα. Είναι αξιολάτρευτος, θαυμάσιος, εξαιρετικός. Τον αγαπώ, τον θαυμάζω και καταβροχθίζω τα βιβλία του, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αγαπώ την ψυχανάλυση. Σας το συστήνω με ανοιχτή καρδιά!
Και σας αφήνω με το motto του βιβλίου του που ανήκει στον Sigmund Freud:
Υπήρξα τυχερός άνθρωπος. Στη ζωή τίποτε δεν μου ήταν εύκολο.
Ως την επόμενη φορά σας στέλνω την αγάπη μου και καλή σας ανάγνωση.

Μαρίας Αλμπανίδου,
νομικός MSc,
αρθρογράφος,
ποιήτρια

Η Ορίσα, το βασίλειο της μαγείας, είναι ένα φανταστικό μέρος στη Νιγηρία. Η μητέρα της Ζέλι παντρεύτηκε έναν θνητό, όμως η ίδια ήταν μάγισσα, καθώς μπορούσε να αναστήσει νεκρούς και να ελέγξει τα στοιχεία της φύσης. Ένα βράδυ όλοι οι μάγοι της Φυλής δολοφονήθηκαν από τον βασιλιά Σαραν. Η Ζέλι βλέπει ότι χάνει το δικαίωμα στη μαγεία και στην προσπάθειά της να την αποκαταστήσει και να εκδικηθεί θα ξεκινήσει ένα ταξίδι με τον αδερφό της και την πριγκίπισσα Αμάρι. Το κόστος αυτής της αναζήτησης θα είναι μεγαλύτερο από ό,τι υπολόγισε.

Στο μυθιστόρημα αυτό η συγγραφέας εμπνέεται από τη μυθολογία της Δυτικής Αφρικής και από το κίνημα Black lives matter. Το βιβλίο είναι γεμάτο από την Αφρικανική κουλτούρα. Ακόμη και τα ονόματα είναι προσεκτικά επιλεγμένα. Μέσα από μία καλά σχεδιασμένη περιπέτεια τονίζει τις φυλετικές διαφορές, τη γενοκτονία και τους διωγμούς ενός λαού, την υποδούλωση, την υποταγή και τη σκλαβιά των μαύρων στη διάρκεια της ιστορίας. Το βιβλίο μεταδίδει ένα ηχηρό μήνυμα ότι η εξουσία πολλές φορές συνοδεύεται από βία και ότι η ελευθερία για όλους είναι η καλύτερη λύση για αυτόν που βρίσκεται στο βάθρο της εξουσίας. Ο ρατσισμός και η καταπίεση προκαλούν μόνο αρνητικές καταστάσεις, θέση που η συγγραφέας δε διστάζει να το βροντοφωνάξει. Αν και είναι το πρώτο βιβλίο της, φαίνεται πολλά υποσχόμενη. Σας το προτείνω!!!

Κομελίδου Μαρία, Σπανού Ροξάνη

Ο Γουέιν Ντάιερ, γνωστός ως πατέρας της παρότρυνσης, μας χάρισε ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο, όπου σκοπός του είναι να μας μυήσει στα μονοπάτια της ευτυχίας, που αποτελεί το εφαλτήριο μιας ζωής απαλλαγμένης από τοξικότητες και αρνητισμούς.

Η θεραπευτική ιδιότητα του γέλιου, η ζωή χωρίς ταμπέλες, η διατύπωση των πραγμάτων με θετικό πρόσημο, η εστίαση στην αγάπη, στην ευγένεια, στην αυτοπεποίθηση και στην αυτοεκτίμηση, η ανεύρεση της θετικής πλευράς σε οποιαδήποτε κατάσταση και θεσμοθέτηση ορίων, είναι μερικά από τα πολλά ζητήματα που θίγει ο συγγραφέας, ενώ συνάμα αναλύει εκφράσεις, τακτικές, θέσεις, βάσεις και αβίαστα καταλήγει σε τεχνικές και λύσεις που αντικατοπτρίζουν το δρόμο προς την ευτυχία.

Ξεχώρισα κάποιες ρήσεις που αναφέρονται στο βιβλίο, ικανές να μας αφυπνίσουν και να αποτελέσουν τροφή για σκέψη, τις οποίες παραθέτω παρακάτω:

Ότι σκεφτείς, γίνεσαι!

Μη νοιάζεσαι για τη φήμη σου. Οι απόψεις των άλλων, είναι απλός αυτό.

Μάθε να συγχωράς.

Κάνε την αποτυχία, κίνητρο για συνέχεια.

Εστίασε στο παρόν.

Η ζωή είναι ένα έργο τέχνης.

Γίνε παράδειγμα – πρότυπο φωτισμένης συμπεριφοράς.

Δεν είναι πολύ αργά, για μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία.

Πράξε αυτό που έχει μεγαλύτερο νόημα για σένα.

Γίνε ιδεαλιστής, εμπιστευόμενος τη διαίσθησή σου και κάνε τον κόσμο καλύτερο.

Είσαι αυτό που εσύ πιστεύεις για τον εαυτό σου.

Έχεις την ικανότητα να κάνει απίθανα πράγματα.

Το ομορφότερο πράγμα που μπορείς να βιώσεις, είναι το μυστήριο…

Νιώσε πολύτιμος και σημαντικός, και σταμάτα να κακομεταχειρίζεσαι τον εαυτό σου.

Γέμισε θετικότητα, γίνε στοργικός και αξιοπρεπείς με τον εαυτό σου, για να μπορείς να προσφέρεις απλόχερα κίνητρα.

Συντόνισε τα βήματά σου στο δρόμο της αγάπης.

Η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σειρά επιλογών.

Το σώμα γερνά, η σκέψη όχι!

Επέλεξε με ποια θα ήθελες να δουλέψεις και κάνε την κτήμα σου, επωφελούμενος από τα ευεργετικά της αποτελέσματα.

Το βιβλίο περιέχει πολλά παραδείγματα και κάθε κεφάλαιο ολοκληρώνεται με μια προαιρετικήάσκηση, η οποία αναφέρεται σε όλα όσα αναφέρθηκαν διεξοδικά στο κεφάλαιο. Ο θυμός, οι προσδοκίες, οι ενοχές, η ελευθερία, η δύναμη του όχι η κινητοποίηση και πάνω από όλα η αγάπη, κρατούν συντροφιά στον αναγνώστη που άλλοτε τον προβληματίζουν και άλλοτε τον ξαφνιάζουν ευχάριστα οι ανατρεπτικές απόψεις του συγγραφέα.

Από κάθε βιβλίο που διαβάζω, απομονώνω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο «επιλέγω ευτυχία», κρατάω το παρακάτω:

Αν κάποιος προχωρά αποφασιστικά προς την κατεύθυνση των ονείρων του και επιχειρεί να ζήσει τη ζωή που έχει ονειρευτεί, θα συναντήσει την επιτυχία εκεί που δεν την περιμένει.

Τελικά η ευτυχία, είναι ενδογενής έννοια!

Ο Γουέιν Ντάιερ (Wayne Walter Dyer, 10 Μαΐου 1940 – 29 Αυγούστου 2015) ήταν δημοφιλής Αμερικανός καθηγητής αυτοβελτίωσης, συγγραφέας και ομιλητής. Επιδίωξε και κατάφερε να οικοδομήσει πάνω στην επιτυχία του με ταξίδια ομιλιών, μια σειρά από μαγνητοταινίες και κανονικές δημοσιεύσεις νέων βιβλίων. Η επιτυχημένη ιστορία του αυτοδημιούργητου ήταν μέρος της γοητείας του. Έκανε κριτική της κοινωνικής επικέντρωσης στην ενοχή, την οποία είδε σαν μια νοσηρή ακινητοποίηση στο παρόν εξ αιτίας ενεργειών που έγιναν στο παρελθόν. Έχει γράψει πολλά βιβλία με σκοπό να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.

Κατερίνα Σιδέρη

Πως να συναντήσεις τους Φύλακες των Αρχείων και να ανακαλύψεις τον αληθινό Προορισμό της Ψυχής σου

Άλλο ένα βιβλίο έκπληξη από τις ιδιαίτερα προσεγμένες εκδόσεις Ιβίσκος, ένα βιβλίο που μας δίνει το κλειδί για να ανοίξουμε το μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο του κόσμου, οι θησαυροί που φυλάσσονται εκεί δεν είναι απλώς αμύθητης αξίας, είναι το απαραίτητο υλικό για την δική μας αλχημική μεταστοιχείωση σε καθάριο πνευματικό χρυσάφι.

Στο Ανοίγοντας τα Ακασικά Αρχεία έχουμε ένα πολύτιμο χάρτη για να πλοηγηθούμε με ασφάλεια και άνεση σε αυτόν, τον εν πολλοίς άγνωστο γνωσιακό κόσμο, και να εκμεταλλευτούμε τις άπειρες δυνατότητες που μας δίνει η επαφή με αυτό το εξ-οντικό τοπίο…

Τα Ακασικά Αρχεία είναι το αέναο δονητικό μας αποτύπωμα που σαν όντα αφήνουμε κατά το πέρασμά μας στην παρούσα ζωή, ένα πεδίο εκτός τόπου και χρόνου από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε όλες εκείνες τις οδηγίες που είναι απαραίτητες για την ανέλιξή μας στην κοσμική κλίμακα.

Η συγγραφέας μάς δίνει αυτή την δυνατότητα προσφέροντας το ανάλογο υλικό μέσα από μια πλούσια εσωτερική παράδοση, μας παρέχει όλα τα σχετικά εργαλεία για την επαφή μας με τους Φύλακες των Αρχείων και κατατοπιστικές οδηγίες για την βήμα-βήμα πόρευσή μας σε αυτά.

Στην παρούσα συγκυρία όπου οι όποιες σταθερές του παρελθόντος κλονίζονται συθέμελα, βιβλία όπως το Ανοίγοντας τα Ακασικά Αρχεία, γίνονται φάροι για την ασφαλή μας πλοήγηση στην συχνά φουρτουνιασμένη θάλασσα της πνευματικής μας ζωής.

Σας ευχαριστώ για την συνεργασία.

Με χαρά αναδημοσιεύουμε τρισέλιδο αφιέρωμα στο τρέχον τεύχος του έγκυρου -στο χώρο της αυτογνωσίας και της πνευματικής αναζήτησης- περιοδικού “Άβατον”, για το βιβλίο μας “Παγκόσμια Κοινωνία του Καλού”. Το αφιέρωμα προλογίζει ο εκδότης του “Άβατον”, κύριος Στέφανος Ελμάζης.

Η Κρίσιμη Μάχη που θα Κρίνει το Μέλλον της Ανθρωπότητας

Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα στον κόσμο που να μη βλέπει την αυξανόμενη συσσώρευση των προβλημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούμαστε. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μια μάχη διεξάγεται σε πνευματικό και υλικό επίπεδο, που η έκβασή της θα κρίνει προς τα πού θα κινηθεί ο κόσμος μας. Γι’ αυτήν την πολυεπίπεδη και εν πολλοίς μεταφυσική μάχη, αλλά και για τη δυνατότητα μιας παγκόσμιας αλλαγής που μπορεί να θεραπεύσει τη βία, τη μισαλλοδοξία, τον ολοκληρωτισμό και όλες τις «ασθένειες» της ανθρωπότητας, μας μιλάει ο Στάμος Στίνης στο πρώτο του βιβλίο, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιβίσκος, με τίτλο «Παγκόσμια Κοινωνία του Καλού – Ένα Όραμα», προτείνοντας Δώδεκα Οδοδείκτες, που αν τους κάνουμε πράξη μπορούν να κρίνουν τη μάχη και να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας παγκόσμιας κοινότητας αγάπης και αρμονικής συμβίωσης με τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Από το βιβλίο αυτό δημοσιεύουμε στη συνέχεια ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο.

Για τους φίλους της αναζήτησης ο Στάμος Στίνης είναι γνωστό πρόσωπο με σημαντική συμβολή στον χώρο της σύγχρονης πνευματικότητας. Πτυχιούχος Φυσικός, με Master στην Ηλεκτρονική, από το 1990 έως το 2016 υπήρξε συνιδρυτής και συνεκδότης των περιοδικών Τρίτο Μάτι και Hellenic Nexus, καθώς και των εκδόσεων Έσοπτρον, ενώ από το 2016 μέχρι σήμερα μετέχει ως εταίρος στις εκδόσεις Ιβίσκος. Επίσης είναι Ομοιοπαθητικός, Ολιστικός Θεραπευτής και επικεφαλής του Πανελληνίου Δικτύου Συνειδητότητας (ΠΑ.ΔΙ.ΣΥ.).

Στέφανος Ελμάζης

Τα Δύο Αντίπαλα Στρατόπεδα

Είναι ολοφάνερο ότι έχουμε εισέλθει πλέον σε μία περίοδο κατά την οποία έχουν διογκωθεί σε ακραίο βαθμό μια σειρά από σοβαρότατα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Προβλήματα από τα οποία θα κριθεί το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και της πλανητικής ζωής γενικότερα.
Σιγά σιγά καθίσταται αντικειμενική και κοινή η διαπίστωση, ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα κριθεί η περαιτέρω πορεία της ανθρώπινης φυλής και συνολικά αυτού που αποκαλούμε «ανθρώπινο πολιτισμό».
Σκιαγραφώντας ορισμένα μόνο από τα πολλά και καυτά συσσωρευμένα προβλήματα, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί την τεράστια πρόκληση που αντιμετωπίζουμε ως ανθρώπινα όντα.

Η μόλυνση του περιβάλλοντος και η αποστράγγιση των φυσικών πόρων της Γαίας έχουν διαταράξει σε μοιραίο βαθμό την ισορροπία του οικοσυστήματος, με αποτέλεσμα την εκδήλωση ακραίων φυσικών φαινομένων και καταστροφών, όπως και μία άνευ προηγουμένου επερχόμενη ενεργειακή κρίση.
Η συσσώρευση του 90% του παγκοσμίου πλούτου από το 1% του παγκοσμίου πληθυσμού και η ολοένα και αυξανόμενη πτωχοποίηση των πολιτών του κόσμου εγκυμονούν τεράστιες κοινωνικές κρίσεις και συγκρούσεις.
Το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό σύστημα των «αγορών» δημιουργεί χρήμα από το μηδέν και ταυτόχρονα φορτώνει με υπέρογκα χρέη ανθρώπους, επιχειρήσεις και κρατικές οντότητες, με αποτέλεσμα την ολοένα και αυξανόμενη υποδούλωσή τους από μία ολιγομελή διεθνή ελίτ.
Τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα μεταλλάσσουν μέσω της διατροφικής αλυσίδας την ανθρώπινη φύση, καθώς και ολόκληρη την χλωρίδα και πανίδα της γης, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η επιστήμη, η ιατρική και η τεχνολογία είναι φανερό πως δεν λειτουργούν πλέον με γνώμονα το κοινό καλό. Εξαρτώνται πλήρως από διεθνή κέντρα εξουσίας και χρησιμοποιούνται κυρίως ως εργαλεία πλουτισμού και υποταγής του παγκόσμιου πληθυσμού. Επιπλέον, όλα δείχνουν ότι κατευθύνονται συστηματικά προς την δημιουργία ενός νέου είδους Μετανθρώπου, απόλυτα ελεγχόμενου από το σύστημα.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί, τα πολιτικά κόμματα, η δημοσιογραφία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η δικαστική εξουσία έχουν διαβρωθεί βαθειά από τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα. Ένα κύμα ολοκληρωτισμού σαρώνει τον πλανήτη μας.
Η οικονομική εξαθλίωση πληθυσμών και οι πολεμικές συρράξεις πυροδοτούν αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μία μεθοδευμένη εξέλιξη προκειμένουν να αλλοιωθεί η εθνική και θρησκευτική κουλτούρα των λαών, αλλά και να μειωθούν περαιτέρω οι αποδοχές και τα δικαιώματα των εργαζομένων στις «αναπτυγμένες» χώρες.
Ο κόσμος του θεάματος, του πολιτισμού και της διασκέδασης προβάλλει κατασκευασμένα «μιμίδια» κοινωνικής συμπεριφοράς, θεμελιώνοντας ένα νέο αξιακό σύστημα που στηρίζεται στον ατομισμό, τον υλισμό, τον κυνισμό, τη βία, την απληστία, την απαξίωση κάθε είδους ηθικής, την εκθεμελίωση της οικογένειας και την κατάργηση των δύο φύλων.
Τέλος, ο κόσμος μας σημαδεύεται από μία σαρωτική κρίση αξιών σε όλα τα επίπεδα – πολιτικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, ηθικό, πνευματικό, πολιτισμικό.

Κατασταλαγμένη εκτίμηση του γράφοντος είναι πως όλα αυτά δεν συμβαίνουν τυχαία, ούτε ως μία νομοτελειακού τύπου, μοιραία, εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών.
Πίσω από όλα αυτά που βιώνουμε στις μέρες μας, υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες δρουν συνειδητά και προγραμματίζουν για δεκαετίες μπροστά.
Παρότι απορρίπτω τις «ετικέτες», τις «ταμπέλες» και τους «-ισμούς» επειδή λειτουργούν ισοπεδωτικά και προκαλούν πολλές παρεξηγήσεις, αν θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιες λέξεις για να περιγράψουμε το τι βρίσκεται πίσω από αυτή την επίθεση που δέχεται σήμερα η ανθρωπότητα, θα διακινδύνευα να πω τα εξής:
Υπάρχει μία κυρίαρχη τάση στους κόλπους της διεθνούς ελίτ, η οποία προωθεί μεθοδικά και διαχρονικά το σχέδιό της. Ένα σχέδιο το οποίο θέλει να επιβάλει ένα παγκόσμιο Τεχνο-Φεουδαρχικό απολυταρχικό καθεστώς Μετανθρωπισμού, σε μια κοινωνία δραστικά ελαττωμένου παγκόσμιου πληθυσμού, που θα έχει ως πολίτες άφυλες, μεταλλαγμένες ανθρωπομηχανές. Πρόκειται για συνανθρώπους μας που θεωρούν ότι η φύση και όλα τα όντα δεν είναι κάτι αξιακά απαραβίαστο, αλλά έχουμε το δικαίωμα του ισχυροτέρου για να τα χρησιμοποιούμε ως υποχείρια και, όσο δεν μας εξυπηρετούν πλέον, μπορούμε αβίαστα να τα ξεφορτωθούμε ή να τα αντικαταστήσουμε με κάτι τεχνητό. Ακόμα κι αν χρειαστεί να μετοικήσουμε τελικά σε άλλον πλανήτη. Πρόκειται για μια καθαρά εωσφορική αντίληψη – από φιλοσοφική και πνευματική σκοπιά! Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να αντικαταστήσουν τον Θεό τον ίδιο…
Εδώ αναδύεται αναπόφευκτα το ερώτημα: Αυτοί οι λίγοι συνάνθρωποί μας της διεθνούς ελίτ, που μεθοδεύουν όσα προανέφερα, τι κίνητρο έχουν άραγε; Είναι μόνο η εξουσιομανία, η απληστία και η ανάγκη να το «παίξουν» θεοί στη θέση του Θεού;
Ή μήπως έχουν άραγε παρανοήσει μέσα στην τρέλα του μεγαλείου και της ισχύος τους;
Πολύ φοβάμαι ότι από πίσω τους βρίσκονται και τους κατευθύνουν –συνειδητά για ορισμένους ή ασυνείδητα για άλλους– κάποιες αόρατες, εξωδιαστατικές, σκοτεινές δυνάμεις…
Όλα δείχνουν πως έχουμε μπει σε μία κρίσιμη μάχη, από την οποία θα κριθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι υπαγορεύσεις που δέχομαι έντονα από τα ανώτερα πνευματικά πεδία, αλλά και τα αντικειμενικά στοχεία που έχουμε στη διάθεσή μας σε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις, συνηγορούν στο ότι η περίοδος που θα ακολουθήσει μέχρι το 2027-2030 θα είναι καθοριστική, γεμάτη συγκρούσεις και διαρκείς ανατροπές.
Το πολύ θετικό της όλης υπόθεσης, βέβαια, είναι το γεγονός ότι, στον αντίποδα αυτής της «εωσφορικής» τάσης, έχει σχηματιστεί ήδη ένα ευρύ αντίπαλο μέτωπο. Μια μεγάλη «κρίσιμη μάζα» συνειδητών πολιτών ανά τον κόσμο, οι οποίοι εμπνέονται από τις αξίες της πνευματικότητας, της ηθικής, της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της οικολογίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όσοι ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία των ειρηνικών «Πολεμιστών του Φωτός» -είτε το γνωρίζουμε συνειδητά είτε όχι- δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε την υποστήριξη μιας μεγάλης συμμαχίας ανώτερων πνευματικών δυνάμεων που έχει συγκροτηθεί στους αόρατους κόσμους για το Καλό και την συνειδησιακή ανέλιξη της ανθρωπότητας.

Στις μέρες μας γίνεται πλέον ολοένα και πιο ξεκάθαρο το γεγονός ότι διαμορφώνονται δύο αντίπαλα στρατόπεδα – το ένα των δυνάμεων του Καλού και το άλλο των δυνάμεων της αντεξέλιξης. Και αργά ή γρήγορα ο καθένας μας θα κληθεί –ή θα αναγκαστεί από τις εξελίξεις- να πάρει θέση.
Αναφορικά με τα δύο αυτά στρατόπεδα, η «σκοτεινή πλευρά» έλεγχε μέχρι σήμερα το παγκόσμιο χρήμα και τις εστίες των περισσότερων δομών εξουσίας ανά τον κόσμο. Αυτό όμως τελεί βαθμιαία υπό ανατροπή, καθώς εκδηλώνονται ισχυρές εσωτερικές αντιθέσεις στους κόλπους της αντεξέλιξης, αλλά και ολοένα και περισσότερα στελέχη της συνειδητοποιούν πού είχαν εμπλακεί και αποσκιρτούν, αποκαλύπτουν και καταγγέλουν τα σχέδιά της.
Το μέτωπο του Φωτός υπερτερεί συντριπτικά, αριθμητικά και πνευματικά. Μέχρι πρότινος υπήρχε το μειονέκτημα πως οι συνειδητοί πολίτες του κόσμου είχαν πέσει στην παγίδα να αρνούνται να ασχοληθούν με τα κοινά και γενικότερα με τα παιχνίδια εξουσίας. Θεωρούσαν ότι η κοινωνική ενεργοποίηση τους «λερώνει» και τους αποπροσανατολίζει από την προσπάθειά τους για αυτοβελτίωση και πνευματική ανάπτυξη.
Το καλό νέο νέο είναι ότι σήμερα αυτό έχει –επιτέλους- αλλάξει δραματικά. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της συγκρότησης ενός ισχυρότατου παγκοσμίου δικτύου ενεργών πολίτων, το οποίο θα δραστηριοποιηθεί αναπόφευκτα και στο κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο. Και μάλιστα, με ισχυρό πνευματικό πρόσημο.
Προηγουμένως ανέφερα με βιωματική βεβαιότητα ότι, όσοι τασσόμαστε με τις δυνάμεις του Καλού, έχουμε και θα έχουμε την υποστήριξη μιας ευρείας συμμαχίας ανώτερων πνευματικών δυνάμεων. Το αντικειμενικό αυτό γεγονός δεν πρέπει όμως να μας οδηγεί στο εσφαλμένο συμπεράσμα ότι το παιχνίδι θα κερδηθεί από εμάς άκοπα, κατόπιν μιας τελεσίδικης άνωθεν επέμβασης, ως «από μηχανής θεού», χωρίς να χρειαστεί δική μας ενεργοποίηση και αγώνας.
Ο νόμος της Ελεύθερης Βούλησης προϋποθέτει την συνειδητή απόφαση, πρόθεση και δράση των ανθρώπων προκειμένου να λάβουν την οποιοαδήποτε άνωθεν βοήθεια. Πάντα ισχύει το «συν Αθηνά και χείρα κίνει»! Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι ο Θεός πριν την καταστροφή στα Σόδομα και Γόμορα είπε πως, εάν εύρισκε έστω και δέκα ενάρετους πολίτες, θα ματαίωνε τον αφανισμό των δύο πόλεων.
Συμπερασματικά, για να συμβεί μια πολυπόθητη επέμβαση από τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις του Καλού, πρέπει να έχει ήδη ενεργοποιηθεί μία μεγάλη κρίσιμη μάζα των πολιτών του κόσμου που θα αγωνίζεται συνειδητά και με συνέπεια στις αρχές της για μία Παγκόσμια Κοινωνία του Καλού…
Η μάχη που θα δοθεί φαντάζει πράγματι αμφίρροπη, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως η νίκη θα είναι τελικά δική μας.
Γιατί όλα δείχνουν ότι όλο το παιχνίδι θα κριθεί στο πεδίο της Συνείδησης. Η μάχη θα είναι πάνω απ’ όλα Πνευματική. Και εκεί που εκδηλώνεται το Φως, το σκοτάδι εξαφανίζεται εξ ορισμού…