Κάποιες φορές, από τη φύση μας, τείνουμε να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, τα οποία δεν έχουν πάντοτε μια στέρεη βάση. Έχουμε μάθει να βιαζόμαστε να «τερματίσουμε», σαν να τρέχουμε κατοστάρι. Βιαζόμαστε να κρίνουμε ανθρώπους και καταστάσεις. Βιαζόμαστε να ενηλικιωθούμε, να πάρουμε το πτυχίο μας, να βρούμε εργασία, να αγοράσουμε αυτοκίνητο και να πάρουμε σύνταξη. Βιαζόμαστε να περάσει η εβδομάδα, για να έρθει το Σαββατοκύριακο. Βιαζόμαστε να περάσει το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η άνοιξη για να έρθει το καλοκαίρι.
Κι έπειτα, πάλι από την αρχή. Είναι υπέροχο να βάζουμε στόχους, να κάνουμε τα πάντα για να τους πετύχουμε και να αναμένουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όμως, για να περάσουμε καλά το Σαββατοκύριακο, είναι σημαντικό να απολαμβάνουμε και τις καθημερινές. Για να απολαύσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές, είναι ωφέλιμο να απολαμβάνουμε και τις άλλες εποχές. Εξάλλου, όπως έλεγε ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Γάλλος συγγραφέας, Albert Camus, «Στη μέση του χειμώνα, ανακάλυψα μέσα μου ένα ακατάβλητο καλοκαίρι». Γιατί, από εμάς και τις επιλογές μας εξαρτάται εάν θα νιώθουμε σαν να είναι «χειμώνας» ή «καλοκαίρι». Και το ερώτημα που έγκειται εδώ είναι εάν έχει σημασία το «έξω», το «περιτύλιγμα». Κατά τη γνώμη μου, σαφώς και έχει. Αλλιώς, για παράδειγμα, τα βιβλία δεν θα είχαν εξώφυλλο. Θα ξεκινούσαν κατευθείαν από την πρώτη σελίδα. Και σ’ ένα βιβλίο, το εξώφυλλο μπορεί να δείξει πολλά. Τι θα ακολουθήσει, ποιο είναι το περιεχόμενο, πόση φαντασία έχει και πόση δουλειά έχει γίνει για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Το σημείο-κλειδί είναι να είναι αντιπροσωπευτικό για να μην σε αποπροσανατολίζει. Αντίστοιχα και με τους ανθρώπους. Εξυπακούεται ότι μπορεί να λέει πολλά η ένδυσή μας, η εμφάνισή μας και πόσο προσέχουμε τον εαυτό μας, εν γένει. Αλλά μην βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα. Δώσε την ευκαιρία στο βιβλίο που σου έκαναν δώρο ή στον άνθρωπο που μόλις, γνώρισες. Μην κρίνεις μόνο από το περιτύλιγμα.
Από το βιβλίο Ταξίδι Δίχως Τέλος του Νίκου Γιαννακόπουλου
