• Δωρεάν μεταφορικά από 29 €

Ιβίσκος

Ανθηρά Μυαλά!

Πέντε στα πέντε, η κριτική του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη για το βιβλίο Tabula Rasa

Πέντε στα πέντε, η κριτική του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη για το βιβλίο Tabula Rasa 1200 960 Ιβίσκος
  1. «TABULA RASA» τι πραγματεύεται το βιβλίο;

Το βιβλίο «Tabula Rasa-Η Άγραφη Πλάκα της Ψυχής» (εκδόσεις Ιβίσκος), πραγματεύεται την εκπληκτική πορεία ενός απλού ανθρώπου προς την κάθαρση, που συνοδεύεται από αυτογνωσία, οδύνη, ερωτήματα, λύτρωση, βαθιά ανάσα και πνευματική εξέλιξη εφαρμόσιμη στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η πορεία πραγματοποιείται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο αφορά στην καθημερινότητα του ήρωα, όπου τον ακολουθούμε στην εργασία του, στο σπίτι του, στην ανάγκη του να αλλάξει τη ζωή του και τα εσωτερικά εμπόδια που έχει να υπερπηδήσει. Το δεύτερο επίπεδο αφορά στις συναντήσεις του με έναν μυστηριώδη και φωτεινό άνθρωπο, ο οποίος ζει σε μια καλύβα στο βουνό και ο ήρωας τον αποκαλεί δάσκαλο. Στην καλύβα και στην περιήγησή τους στη φύση, ο δάσκαλος αναφέρεται κάθε φορά και σε διαφορετική τριάδα ποιοτήτων, π.χ. Δράση, Τέχνη, Εμφάνιση – Action, Art, Appearance. Με απλότητα, σοφία και χιούμορ, ο δάσκαλος εμπνέει τον ήρωά μας και τον μυεί σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και επαφής με τα συναισθήματα, από αυτόν που ήξερε και χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα. Το τρίτο επίπεδο είναι ο θάλαμος της εντατικής ενός νοσοκομείου, ο οποίος, σε κάποια στιγμή, μεταμορφώνεται αναπάντεχα σε κάτι άλλο. Γιατί η μοναξιά είναι ψευδαίσθηση; Και γιατί το μέλλον περνάει μέσα από το παρελθόν; Όλα αυτά θα τα μάθουμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου που περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στο τέλος του ταξιδιού, ο ήρωας καλείται να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στην άγραφη πλάκα της ψυχής του.

  1. Οι ψυχές βρίσκουν πάντα διέξοδο;

Να υπενθυμίσω πρώτα, ότι δεν είμαστε σώματα που έχουν ψυχή, είμαστε ψυχές που έχουν σώμα. Και ποια η διαφορά, μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Η ειδοποιός διαφορά, είναι ότι είμαστε πνευματικές οντότητες που ενσαρκώνονται επανειλημμένα για συγκεκριμένους λόγους, και όχι γήινα πλάσματα που απλά κοιτούν και ονειρεύονται τον ουρανό και την πνευματική ζωή. Η προέλευσή μας είναι αυτή που μας καλεί και ενυπάρχει στα κύτταρά μας. Οπότε, ναι, τελικά, οι ψυχές βρίσκουν πάντα τη διέξοδο προς το φως, την πύλη προς το δρόμο της επιστροφής για την εστία, αφού πρώτα έχουν πάρει πολύτιμα μαθήματα εδώ, στον πλανήτη μας και έχουν εκπληρώσει ένα μέρος της μεγάλης τους πνευματικής πορείας. Πάντα έχουμε διαθέσιμες πηγές έμπνευσης και καθοδήγησης, αρκεί να είμαστε ανοικτοί και δεκτικοί στην υποστήριξη, στη θετικότητα, στο θαύμα, στο μεγαλείο της απλότητας.

  1. Τι σε δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Όταν γράφω ένα βιβλίο, μόνο βοήθεια και ροή υπάρχει. Με καθοδηγεί η έμπνευση και έχω την αίσθηση ότι το βιβλίο είναι ήδη γραμμένο στο κβαντικό πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων, κι εγώ απλά το «κατεβάζω». Μάλιστα, όσο πλησιάζω προς το τέλος του βιβλίου, τόσο πιο γρήγορα γράφω και οι σελίδες γεμίζουν από τις εμπειρίες και το μετασχηματισμό των ηρώων. Από τη μια, νιώθω να είμαι ο συγγραφέας και να καθοδηγώ τους ήρωες, από την άλλη να είμαι ο κάθε ήρωας που ο συγγραφέας ακολουθεί τα βήματά μου, και υπάρχει και ένα τρίτο, μαγευτικό και συγκλονιστικό επίπεδο, όπου είμαι συγχρόνως ο συγγραφέας, όλοι οι ήρωες, ο αναγνώστης και ο παρατηρητής του συγγραφέα. Αυτό το επίπεδο, είναι ανείπωτο, μόνο να το βιώσει μπορεί κάποιος και όχι να το χωρέσει σε λέξεις. Η σύλληψη και η συγγραφή ενός βιβλίου, είναι για μένα πορεία αυτογνωσίας, διεύρυνσης, παιχνιδιού, χαμόγελου, έμπνευσης και θαυμάτων. Η σύνδεση με την ψυχή και τη σοφία της, είναι εκπληκτική εμπειρία, που διευκολύνει τη ζωή, ρίχνει φως στο σκοτάδι και στο μονοπάτι, και μετατρέπει τη ζωή σε πολύτιμο ταξίδι εξέλιξης, θεραπείας και αυτο-ανακάλυψης.

  1. Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις;

Τα περισσότερα μηνύματα που εμπεριέχει το «Tabula Rasa-Η Άγραφη Πλάκα της Ψυχής», τα ανακαλύπτω και τα συνειδητοποιώ κι εγώ ως αναγνώστης, μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου. Αυτό που μου ήταν γνωστό ως επιθυμητό μήνυμα από την αρχή, γι’ αυτό και ο συγκεκριμένος τίτλος, είναι ότι δεν ερχόμαστε στη ζωή ως Tabula Rasa, δηλαδή ως άγραφες πνευματικές πλάκες, όπως πίστευαν πολλοί παλαιότερα, όπως ο φιλόσοφος John Locke, και κάποιοι το υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα, αλλά έχουμε την ευκαιρία, σε κάποια ζωή, μετά από πολλά μαθήματα, δοκιμασίες και εξέλιξη, να αποχωρήσουμε ως Tabula Rasa, με την έννοια της κάθαρσης, της διαυγούς και συνειδητής παρουσίας, της ψυχής που δονείται στη συχνότητα του crystal quartz. Αυτό το πυρηνικό μήνυμα, συνοδεύεται και από άλλα μηνύματα, σαν κι αυτό που λέει ότι το πιο σημαντικό ρήμα στην ύπαρξη, είναι το ρήμα Είμαι, χωρίς να ακολουθείται από κάποιο επίθετο ή ουσιαστικό. Όλη η πορεία μας προς την αυτογνωσία, την αυτο-αποδοχή, τη συνειδητότητα και την ένωση με το ανώτερο πνεύμα, σχετίζεται με την εμβύθιση στην κατάσταση και τη συχνότητα τού Είμαι. Μέσα στο βιβλίο, ο αναγνώστης θα βρει περισσότερα γι’ αυτό το ουσιώδες και γενεσιουργό ρήμα.

  1. Η αγάπη του κόσμου σε κάνει πιο δυνατό;

Η αγάπη του κόσμου εμπλουτίζει την αγάπη που καλλιεργείται για την ύπαρξη μας, από εμάς τους ίδιους. Αυτή είναι η ύψιστη συνύπαρξη και ο ιδανικός συγχρωτισμός δύο ποιοτήτων της αγάπης. Αν η αγάπη έρχεται μόνο από εκεί έξω, τότε η εξάρτηση βρίσκει έδαφος και θεριεύει. Αν η αγάπη έχει καλλιεργηθεί εσωτερικά, με αυτό-αποδοχή, αυτο-φροντίδα και βαθιά ανάσα αγαλλίασης και απόλαυση ζωής, τότε η εξωτερική αγάπη τονώνει και συντροφεύει το ήδη ζωντανό, γερό και καρποφόρο δέντρο της ενδότερης αγάπης. Το να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας και το σώμα μας ως ναό της ψυχής, αυτό προσελκύει και το όμοιο από το εξωτερικό περιβάλλον. Δεν πρόκειται για εγωιστική εσωτερική κίνηση, αλλά για ουσιώδη και απαραίτητη ενέργεια για στήριξη, σύνδεση με τη ζωή και τα ευχάριστα συναισθήματα και εξαγνισμό όλων των ενεργειακών κέντρων του ανθρώπου.

Πηγή: https://methismenesistories.blogspot.com/2025/02/blog-post_84.html

Παρουσίαση του βιβλίου “Μαμά, θέλω κάτι να σου πω” στο Public Συντάγματος στον 5ο όροφο

Παρουσίαση του βιβλίου “Μαμά, θέλω κάτι να σου πω” στο Public Συντάγματος στον 5ο όροφο 1080 1080 Ιβίσκος

Μην εκπληρώσεις το δυναμικό σου – Απόσπασμα από το βιβλίο “Το Αντίδοτο”

Μην εκπληρώσεις το δυναμικό σου – Απόσπασμα από το βιβλίο “Το Αντίδοτο” 1000 668 Ιβίσκος

«Να σε ρωτήσω λοιπόν. Τι σημαίνει για εσένα “Να εκπληρώσεις το δυναμικό σου;”» ρώτησε με περιέργεια ο Σούφις.

«Τι εννοείς;» ξαφνιάστηκε η Δήμητρα. Δεν είχε σκεφτεί άλλη φορά τι σημασία αυτής της έκφρασης. «Ό,τι σημαίνει για όλους» είπε τελικά αποφεύγοντας να απαντήσει.

«Εντάξει» χαμογέλασε ο Σούφις. «Μάλλον δεν το έχεις σκεφτεί σε βάθος ποτέ. Δεν πειράζει. Όπως είπαμε την προηγούμενη φορά εκφράσεις που απευθύνονται στο συναίσθημά μας και μας κάνουν να νιώθουμε καλά, έχουμε την τάση να μην τις αναλύουμε για να τις κατανοήσουμε πληρέστερα. Ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες όμως…»

«Ουφ, εντάξει. Να εκπληρώσω το δυναμικό μου σημαίνει να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Αυτή που Μπορώ να είμαι» είπε η Δήμητρα ανακυκλώνοντας τα μηνύματα που ακούγονται από τους “γκουρού” εκεί έξω που πουλούν ελπίδα και αυτοπραγμάτωση.

«Και ποια είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Πότε θα ξέρεις ότι είσαι αυτή που Μπορείς να είσαι, άρα έχεις εκπληρώσει το δυναμικό σου;» επέμεινε ο Σούφις σε μια μορφή Σωκρατικών ερωτήσεων προσπαθώντας να βοηθήσει τη Δήμητρα να δει την παγίδα πίσω από αυτές τις πεποιθήσεις. «Μου λες, δηλαδή, ότι υπάρχει μια εκδοχή του εαυτού σου που είναι η καλύτερη και η οποία δε θα σηκώνει βελτίωση; Μου λες ότι κάποια στιγμή θα είσαι αυτή που Μπορείς να είσαι και δε θα Μπορείς να γίνεις και κάτι παραπάνω;» ρώτησε διευκρινιστικά ο Σούφις. «Το καταλαβαίνω» είπε ήρεμα ο Σούφις. «Συχνά δε μας είναι ευχάριστο να ανατρέπουμε χιλιοειπωμένες ιδέες που έχουν ριζώσει μέσα μας. Μας ξεβολεύει και αυτό δεν αρέσει σχεδόν σε κανέναν. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πως, όποια και αν γίνεις, πάντα θα Μπορείς να κάνεις και κάτι παραπάνω; Πως πάντα θα υπάρχει περιθώριο να βελτιωθείς; Είναι σαν να σου λένε να μετρήσεις μέχρι τον μεγαλύτερο αριθμό που Μπορείς. Δε γίνεται. Πάντα Μπορείς να μετρήσεις και ένα νούμερο παραπάνω από αυτόν τον αριθμό. Ποτέ δε θα νιώσεις ότι τα κατάφερες αφού όντως, ποτέ δεν μπορείς να τα καταφέρεις εξαιτίας του τρόπου που τίθεται το ζήτημα. Είναι άλλη μια έννοια που σε κάνει να νιώθεις πως Χάνεις όπως το Αξίζω».

«Ναι, αλλά αν τώρα κάνω κάτι που δε μου αρέσει και μέσα μου υπάρχει μια ζωγράφος, τότε δεν αδικώ τον εαυτό μου αν μένω στη δουλειά μου; Για να εκπληρώσω το δυναμικό μου δε θα πρέπει να γίνω ζωγράφος;» αντέτεινε η Δήμητρα που είχε επανέλθει δυναμικά.

«Πολύ ωραία ερώτηση. Αν γίνεις ζωγράφος πότε θα νιώσεις ότι έχεις εκπληρώσει το δυναμικό σου; Όταν ζωγραφίζεις σπίτι σου; Όταν πουλήσεις έναν πίνακα; Όταν ανοίξεις δικό σου ατελιέ; Όταν κάνεις μια έκθεση; Όταν πάρουν έναν πίνακά σου σε ένα μουσείο; Σε ποιο σημείο, στις πόσες εκθέσεις / πωλήσεις / πίνακες, θα νιώσεις ότι εκπλήρωσες το δυναμικό σου και έγινες αυτή που Μπορείς να είσαι, οπότε δεν Μπορείς παραπάνω;» επέμεινε ξανά ο Σούφις.

«Δεν ξέρω» παραιτήθηκε η Δήμητρα. «Μα, τι σε έπιασε τώρα; Αφού όλοι μιλάνε για την πυραμίδα των αναγκών του Maslow, στην κορυφή της οποίας είναι η αυτοπραγμάτωση. Να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Υποτίθεται ότι αυτός είναι ο σκοπός στη ζωή μας. Το είπε και ο Carl Jung “Κάθε ανθρώπινη ζωή εμπεριέχει ένα δυναμικό. Αν αυτό το δυναμικό δεν εκπληρωθεί, αυτή η ζωή χαραμίστηκε”. Αυτό δε σου φτάνει;»

«Δήμητρα, αν επιλέξεις να πιστεύεις άκριτα ό,τι κάποιος λέει, όποιος και αν είναι αυτός, το σέβομαι. Να γνωρίζεις όμως ότι το κάνεις. Εγώ είμαι εδώ για να σου δείξω και έναν άλλο τρόπο να σκέφτεσαι και ας τυχαίνει να αμφισβητεί αυτά που είπε ο Maslow και ο Jung».

«Κι εσύ ποιος ΕΙΣΑΙ που αμφισβητείς τον Maslow και τον Jung;» επιτέθηκε η Δήμητρα. «Ή τον Winnicott στην πρώτη μας συνάντηση».

«Άραγε, τι συμβαίνει τώρα;» είπε ήρεμα ο Σούφις. «Πήγαμε κατευθείαν στο Fixed Mindset. Έχουμε τρεις ανθρώπους που αξιολογούνται πολύ υψηλά στην ανθρωπότητα και εγώ που δε με γνωρίζεις καλά, λέω κάτι αντίθετο, οπότε αναρωτιέσαι πώς τολμώ να αμφισβητήσω κάποιον υψηλότερα από εμένα στην ιεραρχία; Επίσης, αν πρόσεξες δεν αμφισβήτησα ποτέ τον Maslow ή τον Jung ή τον Winnicott, καθώς προσωπικά δεν αξιολογώ ανθρώπους, όπως συζητήσαμε, αλλά κάτι που είπαν. Στο Fixed Mindset το ποιος ΕΙΜΑΙ ταυτίζεται με το τι κάνω, όμως με το που αμφισβήτησα κάτι που έκαναν ή είπαν, υπέθεσες ότι αμφισβητώ το ποιοι ΕΙΝΑΙ, το οποίο δε συμβαίνει. Βλέπεις πώς λειτουργούν όσα λέμε στην πράξη;» είπε μαλακά ο Σούφις, χωρίς να έχει προσβληθεί καθόλου.

«Έχεις δίκιο. Αμφισβητείς κάτι που είπαν, όχι τους ανθρώπους τους ίδιους. Είναι τόσο εύκολο να κάνει κάποιος το άλμα». Η Δήμητρα είχε επανέλθει.

«Αυτό που είπαν μπορεί να το αμφισβητήσει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να στηρίξει την άποψή του με επιχειρήματα και δεδομένα. Αυτό είναι το καλό με την επιστημονική διαδικασία, Δήμητρα. Ο καθένας μπορεί να υποστηρίξει μια άποψη και μετά η επιστημονική κοινότητα είναι εκεί για να πέσει επάνω του και να του πει ότι κάνει λάθος. Για να εδραιωθεί μια επιστημονική θεωρία, πολλοί άνθρωποι θα πρέπει να την έχουν δει, να έχουν προσπαθήσει να την αμφισβητήσουν και να την διαψεύσουν αλλά να έχουν αποτύχει, οπότε τελικά να επικρατήσει. Το αντίθετο είναι ο δογματισμός όπου υποστηρίζεται μια άποψη μόνο και μόνο επειδή την είπε κάποιος ή ένα Βιβλίο και απλά την πιστεύουμε χωρίς να την διερευνούμε. Όπως είπε ο διάσημος νομπελίστας φυσικός Richard Feynman, “Η θρησκεία και ο δογματισμός είναι νοοτροπία πίστης. Η επιστήμη, νοοτροπία αμφισβήτησης”. Σαφώς και η επιστημονική διαδικασία έχει χίλια προβλήματα, που δε θα αναφέρω τώρα, αλλά σαν φιλοσοφία είναι μια αυτοδιορθωτική διαδικασία που, ό,τι λέγεται από κάποιον, επανεξετάζεται μέχρι να πειστούν αρκετοί άνθρωποι ότι είναι κάτι με το οποίο αξίζει το χρόνο τους να ασχοληθούν. Ό,τι σου λέω λοιπόν, είσαι ευπρόσδεκτη να το αμφισβητήσεις επίσης με λογική και επιχειρήματα. Δε θέλω να με πιστέψεις. Θέλω να πειστείς για ό,τι συζητάμε».

Απόσπασμα από το βιβλίο “Το Αντίδοτο

Απόκτησε αυτοπεποίθηση και ο γίνε πρωταγωνιστής της ζωής σου!

Απόκτησε αυτοπεποίθηση και ο γίνε πρωταγωνιστής της ζωής σου! 1200 760 Ιβίσκος

Σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Γκαίτε, αν έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, τότε εμπνέετε εμπιστοσύνη και στους άλλους.

Σε αντίθετη περίπτωση, εύλογα θα συμφωνήσουν μαζί σας ότι δεν αξίζετε να χαίρετε της εκτίμησής τους.

Να θυμάστε ότι και οι άλλοι θέλουν να σας βλέπουν θετικά, φτάνει μόνο να έχετε αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση είναι το αντίδοτο του φόβου, της αρνητικότητας, ακόμα και του θυμού.

Τι είναι αυτοπεποίθηση, λοιπόν;

Αυτοπεποίθηση είναι να μη φοβάσαι να εκφράζεις τη γνώμη σου.

Αυτοπεποίθηση είναι να διατυπώνεις λογικές απαιτήσεις και να διεκδικείς.

Αυτοπεποίθηση είναι να υπερασπίζεσαι με πάθος τις πράξεις και τις απόψεις σου, όταν οι άλλοι προσπαθούν να σε παραγκωνίσουν.

Αυτοπεποίθηση είναι η γνώση ότι μπορείς να αποκτήσεις δεξιότητες που μέχρι τώρα δεν κατείχες.

Αυτοπεποίθηση είναι να έχεις πείσμα και να δουλεύεις αρκετά σκληρά, ώστε να πετύχεις τους στόχους σου.

Αυτοπεποίθηση είναι να εκφράζεις αρνητικά συναισθήματα, με τρόπο επωφελή για εσένα και το συνομιλητή σου.

Αυτοπεποίθηση είναι η δύναμη να ρωτήσεις “γιατί”, ώστε να αναλάβεις την ευθύνη της βελτίωσης των πραγμάτων.

Η αυτοπεποίθηση είναι η καλύτερη επιλογή. Προσέξτε, όμως, να μην την μπερδέψετε με την έπαρση. Τα αλαζονικά άτομα αγνοούν οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο, πέραν της επιτυχίας, αφού έχουν μεγεθύνει την αυτοεικόνα τους και το τι μπορούν να επιτύχουν. Αυτοπεποίθηση δε σημαίνει βεβαιότητα ότι θα πετύχεις, αλλά ότι θα βάλεις τα δυνατά σου. Αυτή είναι και η διαφορά τους.

Η σφυρηλάτηση ισχυρού χαρακτήρα δεν μπορεί να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη, αλλά πρέπει να προσπαθήσετε σκληρά.

Μια σημαντική τακτική που θα οδηγήσει στην τόνωση της αυτοπεποίθησής σας είναι να εστιάσετε σε ένα κομμάτι αυτού που σας φοβίζει και να το φέρετε εις πέρας, αντί να επικεντρωθείτε σε ολόκληρο το θέμα.

Παράλληλα, να επιβραβεύετε τον εαυτό σας σε κάθε μικρή νίκη. Μια βόλτα στη θάλασσα, ένα καλό γεύμα, μερικές στιγμές χαλάρωσης αποτελούν, πάντα, ένα καλοδεχούμενο δώρο και μια ένεση αυτοπεποίθησης.

Τέλος, να συνειδητοποιήσετε ότι η αποτυχία και τα λάθη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας και όχι αντικρουόμενες έννοιες. Αν έχετε ένα οργανωμένο σχέδιο, υπομονή και προσήλωση είναι βέβαιο ότι θα κατακτήσετε τα όνειρά σας.

Όπως έλεγε και ο Ντέιλ Κάρνεγκι “αν πρέπει να κάνω εκατό λάθη για να φθάσω εκεί που θέλω, ας αρχίσω αμέσως τα λάθη”.

 

Νίκος Γιαννακόπουλος
PhD Candidate in Marketing – University of Piraeus
Public Speaking Coach – theSPEAKERS
και συγγραφέας των βιβλίων “Ταξίδι Δίχως Τέλος” και “Οι Τρεις Αποτυχίες”
Πηγή: https://thespeakers.gr/apoktise-aftopepoithisi-kai-gine-protagonistis-tis-zois-sou/

Γράφει για το βιβλίο “Αφύπνιση στην 5η Διάσταση” η Βιργινία Αυγερινού

Γράφει για το βιβλίο “Αφύπνιση στην 5η Διάσταση” η Βιργινία Αυγερινού 1200 1008 Ιβίσκος

[… Η πέμπτη διάσταση αποτελεί συχνότητα δόνησης της άνευ όρων αγάπης όπου ο φόβος απουσιάζει και η συμπόνια είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο, η πέμπτη διάσταση είναι αυτό που οι παραδοσιακές θρησκείες διδάσκουν ως παράδεισο…]

Στην κατηγορία της πνευματικής αναζήτησης, της μεταφυσικής και του εσωτερισμού το βιβλίο της Maureen J. St. Germain με τίτλο Αφύπνιση στην 5η διάσταση και υπότιτλο Ένας πρακτικός οδηγός για πολυδιαστατική υπέρβαση, που κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο από τις Εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ.

Τη συγγραφέα μας σύστησαν οι εκδόσεις Ιβίσκος το καλοκαίρι του 2021 με την κυκλοφορία του έργου της, Ανοίγοντας τα Ακασικά αρχεία, το βιβλίο για τον προορισμό της ψυχής.

[Δεν έχετε αναρωτηθεί τι είστε προορισμένοι να κάνετε σε αυτόν τον πλανήτη; Δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί επικρατεί τόση αντιξοότητα και βία; Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πιθανόν να έχετε έρθει στη Γη προκειμένου να γίνετε μέρος της λύσης. Η αποστολή σας είναι να δημιουργήσετε τον επίγειο Παράδεισο. Το βιβλίο αυτό θα σας βοηθήσει να το επιτύχετε. Για να γίνει κανείς μέρος της λύσης, απαιτείται μια προσέγγιση δύο φάσεων. Η πρώτη φάση αφορά στην ανακάλυψη ενός καινούργιου τρόπου θεώρησης του εαυτού σας και της πραγματικότητας. Η δεύτερη φάση είναι να γίνετε προδραστικοί και να υιοθετήσετε έναν καινούργιο τρόπο ζωής με την εξελιγμένη αντίληψη σας.
Το βιβλίο αυτό σας παρέχει οδηγίες για τις δύο παραπάνω φάσεις. Αρχικά, θα βοηθήσει να κατανοήσετε βαθύτερα τι βρίσκεται πέρα από την τρίτη διάσταση, ειδικά την πέμπτη διάσταση, η οποία είναι ευκολότερα κατανοητή ως ο τόπος που οι γύρω μας ονομάζουν παράδεισο . Ωστόσο η πέμπτη διάσταση δεν είναι κάποιος τόπος στον οποίο πρόκειται να πάμε. είναι μάλλον μια δόνηση στην οποία μετουσιωνόμαστε! Έτσι, δεν χρειάζεται να φύγετε από «εδώ» για να φτάσετε εκεί. Βρίσκεστε ήδη εκεί που είστε…
]

Με το βιβλίο η Αφύπνιση στην 5η διάσταση ο πνευματικός αναζητητής θα γνωρίσει τα εργαλεία εκείνα που θα τον καθοδηγήσουν στο πέρασμα από την νοοτροπία της πόλωσης της τρίτης διάστασης στην Πέμπτη διάσταση, αυτήν της αγάπης, της συμπόνιας και της χαράς.
Μέσα από αυτό το αναγνωστικό ταξίδι αναζήτησης, δίνονται οι εξηγήσεις για να αναγνωρίσουμε όχι μόνο τις διαφορές των δύο αυτών διαστάσεων αλλά και τις τυχόν υπάρχουσες εμπειρίες που μπορεί να είχαμε, εμπειρίες της πέμπτης διάστασης, που αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε.
Από την γραμμική σκέψη λοιπόν, στην πολυδιάστατη.

Οι πίνακες, οι εικόνες, τα βοηθήματα για την περαιτέρω αναζήτηση μας, οι σημειώσεις και το ευρετήριο στο τέλος του βιβλίου, οι ασκήσεις που υπάρχουν στα διάφορα σημεία της μελέτης, ειδικά για την προστασία μας και όταν δεν είμαστε σε εγρήγορση, , οι διαλογισμοί που περιλαμβάνονται για να γίνει άνοιγμα σε ψηλότερες συχνότητες, η σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό προκειμένου η κυρίαρχη δύναμη της αγάπης να γίνει συνειδητή επιλογή που θα οδηγήσει στην υψηλή συχνότητα της Πέμπτης διάστασης, όλα αυτά καταλήγουν στην Αφύπνιση στην 5η διάσταση.

Τα περιεχόμενα του βιβλίου δείχνουν τι αυτό περιλαμβάνει, και τα κεφάλαια -εκτός από τον πρόλογο και τα βοηθητικά στο τέλος του βιβλίου- είναι αυτά που περιλαμβάνουν τα Εργαλεία για την Πέμπτη διάσταση καθώς και τα σημάδια ότι είμαστε εκεί. Επομένως, μετά τον πρόλογο ακολουθούν τα: Ανώτερη συνείδηση, επιστήμη, και η καρδιά, Το “Καμπανάκι” της αφύπνισης στην Πέμπτη διάσταση, Πώς επεξεργαζόμαστε την πληροφορία, Ανύψωση και οι πέντε διαστάσεις, Εργαλεία για τη διαβίωση στην 5Δ και ενδείξεις του ότι βρίσκεστε εκεί, Το μυστικό κρύβεται στα συναισθήματά σας, Η γλώσσα της Πέμπτης διάστασης, Το χωροχρονικό συνεχές, Βρίσκοντας τον δρόμο για την Πέμπτη διάσταση, Αναγνωρίζοντας τις ανώτερες διαστάσεις, Μετάβαση στην Πέμπτη διάσταση και ενεργοποίηση των ανώτερων τσάκρα, Γνωρίστε τους δράκους σας και τις συγκυρίες, Τι έπεται;.

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε για τα ερωτήματα που θα απαντηθούν σε αυτό το βιβλίο, για το «Πώς να υπερβείτε την κατάκριση και να υιοθετήσετε τη συμπόνια που κυριαρχεί στο περιβάλλον της 5Δ. Πώς να κάμπτετε ή να επιμηκύνετε τον χρόνο ώστε να λειτουργείτε εκτός των χρονικών κανόνων, όπως τους γνωρίζετε. Γιατί η απόρριψη της ανάγκης του «να ξέρετε» σας επιτρέπει να δέχεστε την πληροφορία μ’ έναν πρωτόγνωρο τρόπο. Πώς να κλείσετε για πάντα τον κύκλο του κάρμα που σας δεσμεύει σε συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφορών. Πώς να γίνετε πιο δεκτικοί σε απαντήσεις που δεν θα προέκυπταν ποτέ στην 3Δ εκδοχή του εαυτού σας. Την ιερή γεωμετρία που θα βοηθήσει να επιταχύνετε τη μετάβαση και την παραμονή σας στην 5Δ.» Το βέβαιο όμως είναι πως θα κατανοήσουμε το πώς να δημιουργήσουμε έναν δεσμό με την παγκόσμια συνείδηση και κυρίως το πώς ένα άτομο στην Πέμπτη διάσταση, δεν είναι το τέλειο άτομο. Είναι ένας άνθρωπος που ζει τη ζωή του συνειδητά και κυρίως με αγάπη .

Πηγή: vivlio-life

Παρουσίαση του βιβλίου “Για Όσα Τόλμησα” στο Θεατρικό Μουσείο της Νάξου

Παρουσίαση του βιβλίου “Για Όσα Τόλμησα” στο Θεατρικό Μουσείο της Νάξου 1080 1080 Ιβίσκος

Πώς οι Συναισθηματικά Ανώριμοι Γονείς Επιδρούν στην Ενήλικη Ζωή των Παιδιών τους

Πώς οι Συναισθηματικά Ανώριμοι Γονείς Επιδρούν στην Ενήλικη Ζωή των Παιδιών τους 1000 667 Ιβίσκος

Το να μεγαλώνεις σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με συναισθηματικά ανώριμους γονείς είναι μια μοναχική εμπειρία. Αυτού του είδους οι γονείς δείχνουν και φέρονται κανονικότατα, καθώς ενδιαφέρονται για τη σωματική υγεία του παιδιού τους παρέχοντας γεύματα και φροντίδα. Ωστόσο, αν δεν προσπαθήσουν να δημιουργήσουν υγιείς συναισθηματικούς δεσμούς με το παιδί τους, εκείνο θα αποκτήσει κενό όσον αφορά ένα αυθεντικό αίσθημα ασφάλειας.

Η μοναξιά του να αισθάνεσαι αόρατος απ’ τους άλλους αποτελεί μια οδύνη τόσο θεμελιώδη όσο και ο σωματικός πόνος, όμως δεν είναι κάτι που φαίνεται εξωτερικά. Η συναισθηματική μοναξιά είναι μια απροσδιόριστη και εσωτερική εμπειρία, καθόλου εύκολη να εντοπιστεί ή να περιγραφεί. Ίσως να το αποκαλούσες ως ένα αίσθημα κενού, έλλειψης ή απλά πως είσαι μόνος σου στον κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αποκαλέσει αυτό το αίσθημα ως υπαρξιακή μοναξιά, όμως δεν υπάρχει τίποτα το υπαρξιακό σε αυτό. Αν το νιώθεις, τότε προέρχεται απ’ το οικογενειακό σου περιβάλλον.

Τα παιδιά δεν έχουν κανέναν τρόπο να εντοπίσουν την έλλειψη συναισθηματικής επαφής στη σχέση τους με τους γονείς τους, καθώς αδυνατούν να συλλάβουν αυτήν την έννοια. Και είναι ακόμα πιο απίθανο να κατανοήσουν πως οι γονείς τους είναι συναισθηματικά ανώριμοι. Το μόνο που έχουν είναι ένα αίσθημα κενού, το οποίο αποτελεί και τον τρόπο που ένα παιδί βιώνει τη μοναξιά. Με έναν ώριμο γονέα, το μόνο που έχει να κάνει ένα παιδί που αισθάνεται μόνο είναι να πάει κοντά του και να πάρει στοργή.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Δυστυχώς δεν Διάλεξα τους Γονείς μου

Γιατί δεν τολμάς να μιλήσεις και τι να κάνεις γι’ αυτό;

Γιατί δεν τολμάς να μιλήσεις και τι να κάνεις γι’ αυτό; 1000 667 Ιβίσκος

Ο σύντροφός σου ή ένας φίλος σου κάνει κάτι που σε ενοχλεί και σε πληγώνει. Κι όμως δε λες τίποτα. Κάνεις υπομονή. Και σκας. Βλέπεις κάποιον σε ένα μπαρ, στο μετρό ή στο γραφείο και θέλεις να του μιλήσεις. Κι όμως παραμένεις σιωπηλός και μετά κατηγορείς τον εαυτό σου για τη δειλία σου.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν μιλάς να υπερασπιστείς τα θέλω σου;

Με μια λέξη: Φοβάσαι. Τι θα γίνει αν μιλήσω; Κι αν με αποπάρει; Αν δε με καταλάβει; Αν με απορρίψει; Αν σκεφτεί κάτι άσχημο για μένα;

Νιώθεις έντονη δυσφορία. Κάτι να σε πνίγει και να σε ακινητοποιεί. Και όπως αναφέρω στα βιβλία μου, το μαθηματικό αξίωμα που διέπει τις ανθρώπινες συμπεριφορές είναι:

Έντονο Συναίσθημα = Παιδικό Ερέθισμα

Δηλαδή, ένα συναίσθημα που κουβαλάς από την παιδική σου ηλικία ενεργοποιείται εκείνη τη στιγμή μέσα σου. Κάνεις σαν παιδί.

Γιατί το λέω αυτό;

Μια ιστορία θα σας πω

Για να εξηγήσω τι παθαίνεις, θα διηγηθώ μια ιστορία.

Τις προάλλες είχα πάει σε ένα φιλικό σπίτι και ενώ παίζαμε όλοι στην αυλή της πολυκατοικίας, πέρασε η ώρα και έπρεπε να ανέβουμε επάνω. Η οικογένεια είχε τρία παιδιά και η μητέρα με τα δυο παιδιά είχαν μπει στο ασανσέρ για να ανέβουν στο σπίτι. Το μικρότερο παιδάκι, 3 ετών, ήταν έξω από την πόρτα του ασανσέρ, καθώς εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο πατέρας, ο οποίος πήγε στο υπόγειο.

«Θα έρθεις μαζί μας;» ρώτησε η μητέρα.

«Τον μπαμπά μου θέλω» είπε το παιδί.

Ο πατέρας κατέβαινε στο υπόγειο γιατί είχε να κάνει μια δουλειά.

Η μητέρα του είπε:

«Έλα μαζί μας, θα έρθει και ο μπαμπάς.»

«Αγάπη μου πήγαινε με τη μαμά» φωνάζει ο μπαμπάς. «Θα έρθω και εγώ»

«Τον μπαμπά μου θέλω» επέμεινε εκείνο έξω από το ασανσέρ.

«Εντάξει, όπως θέλεις» του λέει η μητέρα και κλείνει την πόρτα για να ανέβουν οι υπόλοιποι επάνω, οι οποίοι περίμεναν τόση ώρα στο ασανσέρ.

Εγώ στεκόμουν εκεί δίπλα και παρατηρούσα.

Με το που έκλεισε η πόρτα του ασανσέρ το παιδί πέφτει στο πάτωμα και ξεσπάει σε απίστευτα κλάματα. Όχι γκρίνια.

Κλάμα. Οδυρμός. Πόνος.

Τρέχει ο πατέρας, ανεβαίνει τα σκαλιά και το παίρνει αγκαλιά.

«Τη μαμά μου θέλω» λέει κλαίγοντας με λυγμούς το 3χρονο. Δυο λογάκια μετά, ο πατέρας ηρεμεί το παιδί και το παιδί αρχίζει και γελάει και πάλι και όλα καλά.

Τι συνέβη εδώ; Τη στιγμή που η μητέρα έκλεισε την πόρτα του ασανσέρ το παιδί πιθανώς ένιωσε απόρριψη / απώλεια και έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να κλαίει. Δεν έχει τόσο σημασία το ακριβές συναίσθημα που ένιωσε, όσο ο ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ τρόπος με τον οποίο το βίωσε.

Δηλαδή, από την πλευρά του παιδιού εκείνη τη στιγμή γκρεμίστηκε ο κόσμος του. Πόνεσε απίστευτα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά γελούσε στην αγκαλιά του πατέρα του και ο κόσμος του ήταν και πάλι καθολικά υπέροχος.

Γιατί τα παιδιά έχουν μόνο δυο συναισθηματικές καταστάσεις:

  1. Όλα είναι τέλεια.
  2. Καταστράφηκαν όλα.

Άσπρο-Μαύρο.

Δεν υπάρχει γκρι.

Ο κόσμος των μικρών παιδιών καταστρέφεται όταν ο γονέας δεν τους δίνει την προσοχή που θέλουν και ο κόσμος τους λάμπει όταν ο γονέας τους δίνει προσοχή που ζητούν.

Η έκφραση: «Μαμά σε μισώ» μπορεί να δώσει χώρο στην έκφραση: «Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου» μέσα σε λίγη μόνο ώρα.

Όλα ή τίποτα.

Πίσω στους μεγάλους

Έτσι είμαστε και πολλοί από εμάς που δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε και να εκφραστούμε. Τη στιγμή που πρέπει να μιλήσουμε/διεκδικήσουμε, εκλαμβάνουμε μέσα μας την όποια “πιθανή” απόρριψη των δικών μας συναισθημάτων με την ίδια ένταση όπως το τρίχρονο παιδάκι.

Το ακινητοποιητικό συναίσθημα που βιώνουμε είναι ο υποσυνείδητος φόβος, ότι αν ο άλλος δεν καταλάβει την ανάγκη μας, θα πονέσουμε με την ίδια καθολική ένταση.

Προκειμένου να μιλήσουμε, η δύσκολη αλλά απελευθερωτική συνειδητοποίηση που καλούμαστε να κάνουμε είναι πως…..δεν είμαστε πλέον τριών ετών…

Το συναίσθημά μας εξακολουθεί να είναι το συναίσθημα του τρίχρονου εαυτού μας, αλλά εμείς έχουμε μεγαλώσει από τότε.

Πλέον, μια απόρριψη των συναισθημάτων μας, δεν πρόκειται να μας διαλύσει. Μπορεί για τον τρίχρονο εαυτό μας όλα μας τα συναισθήματα μας να είχαν ένταση 10, όμως είναι προνόμιο του ενήλικα να μπορεί να διακρίνει ότι μια άρνηση μπορεί να είναι δυσάρεστη μεν, αλλά θα την αντέξει δε. Ίσως έχει ένταση 6. Όχι 10.

Μπορεί αν όταν παραπονεθεί και δεν τον καταλάβει ο σύντροφός του να ενοχληθεί, αλλά θα πονέσει σε βαθμό 7. Δεν θα βιώσει την καθολική απόρριψη του 10. Θα το αντέξει.

Είναι προνόμιο των ενηλίκων να μπορούν να διαχειρίζονται μια διαμάχη, ή μια απορριπτική γκριμάτσα ή μια έκφραση αποδοκιμασίας στο πρόσωπο ενός σημαντικού άλλου.

Κατά συνέπεια δεν χρειάζεται να κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε να στεναχωρήσουμε κάποιον, όπως κάναμε τα πάντα για πάρουμε την προσοχή των γονιών μας ή για να μην τους στεναχωρήσουμε όταν ήμασταν μικροί.

Ενηλικίωση είναι η συνειδητοποίηση πως στο παρόν μας μπορούμε να επιβιώσουμε ψυχικά αν δυσαρεστήσουμε έναν κοντινό μας άνθρωπο ή αν ματαιωθεί μια επιθυμία μας.

Ο τρίχρονος εαυτός μας δεν μπορούσε. Κατέρρεε και ανασταίνονταν κάθε στιγμή. Εμείς μπορούμε.

Ο ενήλικας έχει τη δυνατότητα να είναι πιο σταθερός συναισθηματικά. Το τρίχρονο δεν την έχει. Ένα «Όχι» δεν μας συντρίβει πια. Μια απογοήτευση, δεν είναι καθοριστική για την ύπαρξή μας. Δεν είναι καθολική.

Θέλει δουλειά

Όσο και να ακούγεται απλό αυτό στη θεωρία, στην πράξη μπορεί να είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο επίτευγμα.

Δυστυχώς πολλοί από εμάς δεν είχαμε τη στήριξη που ήταν απαραίτητη για να εδραιώσουμε την ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε μια άρνηση, όταν το είχαμε ανάγκη. Συνεπώς αντιδρούμε ακόμα με τον ίδιο τρόμο μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν είμαστε ψυχικά ενήλικες. Κι ας είμαστε 20, 30, 40, 60 ή 80 ετών.

Χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό μας, συχνά με τη βοήθεια ενός ειδικού, για να δούμε σε ποιες περιπτώσεις αντιδρούμε μέσα από τον τρίχρονο εαυτό μας. Ο στόχος της δουλειάς είναι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει μόνο το 0 ή το 10. Υπάρχουν και άλλες εντάσεις στα συναισθήματα. Εντάσεις του 4, του 5, του 7 που μπορεί να μην είναι ευχάριστες, αλλά είναι σαφώς διαχειρίσιμες.

Ο τρίχρονος εαυτός μας μάς προειδοποιεί. Τρομοκρατείται και ουρλιάζει: «Μην πεις τίποτα! Μη μιλάς! Θα διαλυθείς!»

Mπορούμε να σκύψουμε με στοργή επάνω του και να του πούμε: «Ξέρω ότι φοβάσαι. Και μεγαλώσαμε πια. Ό,τι και να γίνει μπορούμε να το διαχειριστούμε. Τώρα αντέχουμε. Είναι κρίμα να καταπιεζόμαστε. Θα μιλήσω!».

Ας δείξουμε συμπόνοια στον εαυτό μας. Δεν είναι εύκολο να είσαι άνθρωπος. Κανείς δε μεγάλωσε με τις ιδανικές συνθήκες που έχει ανάγκη ένας άνθρωπος.

Κατανοώντας αυτή την μικρή, αλλά τόσο σημαντική, λεπτομέρεια, θα κατορθώσουμε να πούμε αυτό που μας ενοχλεί. Θα καταφέρουμε να εκφράσουμε την αλήθεια που μας πνίγει και μας καίει. Θα σταματήσουμε να καταπιεζόμαστε. Ο φόβος που μας κρατάει δέσμιους δεν ανήκει στο παρόν μας. Ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν μας.

Έτσι θα κάνουμε το σημαντικότερο βήμα για να ζήσουμε μια ζωή πιο αυθεντική, πιο γνήσια και πιο ελεύθερη.

Τη ζωή που κάθε ενήλικας ονειρεύεται και μπορεί να ζήσει!

Γράφει ο Δημήτρης Φλαμούρης
Ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου
“Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής”
Πηγή: https://dimitrisflamouris.com/giati-den-milao/

MAXMAG: Ένα μυθιστόρημα για όλους όσους τολμούν να αλλάξουν τη ζωή τους!

MAXMAG: Ένα μυθιστόρημα για όλους όσους τολμούν να αλλάξουν τη ζωή τους! 1080 1081 Ιβίσκος

Το «Για όσα τόλμησα» της Ελένης Ισπόγλου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος από τον Ιούνιο του 2024. Πρόκειται για ένα βαθύ κοινωνικό μυθιστόρημα με έντονα ρομαντικά στοιχεία. Έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών αναγνωστών λόγω του θέματος που θίγει και της πολύ ενδιαφέρουσας γραφής και αφήγησης.

Σε έναν κόσμο όπου η γυναίκα αποτελεί τον βασικό πυρήνα της οικογένειας και τις περισσότερες φορές, λόγω υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου, αδυνατεί να εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά της, το «Για όσα τόλμησα» έρχεται για να θίξει αυτό το φλέγον ζήτημα και να αλλάξει τα δεδομένα. Έρχεται για να δείξει πως η κάθε γυναίκα κρύβει μια ανυπέρβλητη εσωτερική δύναμη, την οποία μπορεί να ορθώσει ώστε να κάνει πραγματικότητα τα θέλω της.

Γνωριμία με τους ήρωες και τον τόπο του μυθιστορήματος

Η αφήγηση ξεκινάει με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου τη Δάφνη, στη Θεσσαλονίκη του σήμερα. Πρόκειται για μια γυναίκα ώριμη, κοντά στα 40, παντρεμένη, με μία κόρη στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας. Είναι φιλόλογος και τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία και συγκεκριμένα για τη συγγραφή. Οι οικογενειακές της υποχρεώσεις όμως και η καθημερινή πίεση που είχε όλα τα χρόνια με την ανατροφή της κόρης της, δεν της επέτρεψαν να ασχοληθεί με το όνειρό της. Τώρα όμως που η κόρη της μεγάλωσε, είναι πια η στιγμή να εκπληρώσει αυτό που πάντα είχε κατά νου.

Στο πλευρό της Δάφνης βρίσκεται ο σύζυγός της, Θάνος, που ασκεί το επάγγελμα του γιατρού και γι’ αυτό απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι. Με τη Δάφνη τους συνδέει μία μακροχρόνια σχέση, από τα σχολικά ακόμη χρόνια. Ο Θάνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άντρας που νοιάζεται για την οικογένειά του αλλά από απόσταση. Φροντίζει ώστε να μη λείπει από τη Δάφνη και την κόρη τους κανένα βασικό αγαθό, υστερεί όμως στο κομμάτι της ουσιαστικής και βαθιάς επικοινωνίας μαζί τους. Τον ενδιαφέρει στο έπακρο το κοινωνικό του φαίνεσθαι και αδιαφορεί για το τι μπορεί να κάνει πραγματικά ευτυχισμένη τη Δάφνη.

Από «Για όσα τόλμησα» δε θα μπορούσε να λείπει και η Σοφία, η κολλητή φίλη της Δάφνης που γνωρίζονται επίσης από τα σχολικά χρόνια. Ο ρόλος της Σοφίας τονίζει ένα από τα ύψιστα αγαθά που προσφέρονται στον άνθρωπο, τη φιλία. Είναι ο άνθρωπος που η Δάφνη έχει πάντα ως συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο σε όλες τις όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές της καθημερινότητας της. Ο συνδυασμός αυτών των δύο γυναικών αποτελεί τον ορισμό της αληθινής φιλίας.

Η συγγραφέας στο «Για όσα τόλμησα» επιλέγει να γυρίσει χρονικά και στα εφηβικά χρόνια της Δάφνης, του Θάνου, της Σοφίας και του Άρη, ενός προσώπου που θα διαδραματίσει επίσης σημαντικό ρόλο στην υπόθεση. Μέσα από αυτή την αναδρομή στο παρελθόν, δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη να γνωρίσει τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών ήδη από τα εφηβικά τους χρόνια, αλλά και να έρθει σε επαφή με τις σχέσεις που αναπτύσσονταν μεταξύ τους από τότε που ήταν έφηβοι. Το μυθιστόρημα μας ταξιδεύει, επίσης, και στην πανέμορφη Κέρκυρα της τότε εποχής και μας περιγράφει όλα τα αστεία αλλά και αξιοσημείωτα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την πενταήμερη εκδρομή του σχολείου των πρωταγωνιστών μας.

Τέλος, θα ταξιδέψουμε και στο Λονδίνο του σήμερα, εκεί όπου θα έρθουμε σε επαφή με τον Άρη και τη ζωή που έχει επιλέξει να έχει εκεί, ύστερα από την αναχώρηση του από την Ελλάδα μετά το πέρας της σχολικής του ζωής.

Ο κοινωνικό μήνυμα του μυθιστορήματος

Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Δάφνη, είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Είναι μία γυναίκα εγκλωβισμένη από τις υποχρεώσεις της οικογένειάς της που όμως αποφασίζει να τολμήσει και να υπερβεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει προκειμένου να εκπληρώσει τα όνειρά της. Είναι μία γυναίκα παράδειγμα για όλες τις γυναίκες που καθημερινά θυσιάζουν την ευτυχία τους στον βωμό των οικογενειακών υποχρεώσεων και των κοινωνικών επιταγών. Μέσα από τον αγώνα και την προσπάθεια που καταβάλλει, καταφέρνει να αποδείξει πως μία καλή μητέρα, μπορεί παράλληλα να ακολουθεί και τα θέλω της, χωρίς να χάνει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Η Δάφνη αγνοώντας την ηλικία στην οποία έχει φτάσει, τολμάει να μεταβεί σε γιγάντιες αλλαγές στη ζωή της και να μεταμορφώσει τον κόσμο της από εφιάλτη σε παράδεισο. Τολμάει να κάνει αυτό που πολλές γυναίκες δεν τόλμησαν και δε θα τολμήσουν ποτέ και γι’ αυτό αποτελεί ένα σπουδαίο παράδειγμα.

Ωστόσο, το βιβλίο θα μπορούσε κάλλιστα να απευθυνθεί και σε άντρες αναγνώστες, οι οποίοι είτε θα μπορούσαν να μπουν και οι ίδιοι στη θέση της Δάφνης είτε να κατανοήσουν τη θέση της γυναίκας σε τέτοιες περιστάσεις μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριάς μας. Όπως κι αν έχει όμως, σίγουρα η ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου θα ενδιέφερε σε μεγάλο βαθμό και το αντρικό κοινό.

Πηγή: https://maxmag.gr/vivlio/gia-osa-tolmisa-ena-mythistorima-gia-oloys-osoys-tolmoyn-na-allaxoyn-ti-zoi-toys/

Γράφει για το βιβλίο “Δυστυχώς δεν Διάλεξα τους Γονείς μου” η Αγγελική Γ. Ζούμπου

Γράφει για το βιβλίο “Δυστυχώς δεν Διάλεξα τους Γονείς μου” η Αγγελική Γ. Ζούμπου 1000 808 Ιβίσκος

Με όση λαχτάρα τράβηξα αυτό το βιβλίο από το ράφι και το πήγα στο ταμείο του βιβλιοπωλείου, με άλλη τόση δυσκολία ξεκίνησα τελικά να το διαβάζω. Περίμενε υπομονετικά στο κομοδίνο μου να νιώσω αρκετά γενναία ώστε να χαθώ στις σελίδες του.

Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς κι όμως έχεις διαρκώς μία αίσθηση ότι κάτι σου διαφεύγει, ότι κάτι μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά, ότι μία άλλη επιλογή ίσως θα ήταν επωφελέστερη. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να διαβάσω το βιβλίο αυτό. Φοβόμουν μήπως ανακαλύψω ότι είμαι ανεπαρκής ως μαμά, ότι βλάπτω τα παιδιά μου και τους προκαλώ ψυχικές ουλές που θα τα σημαδέψουν δια βίου.

Πόσο λάθος έκανα που δεν κάθισα σε ένα καφέ να αρχίσω να διαβάζω αμέσως μόλις βγήκα από το βιβλιοπωλείο!

Το βιβλίο αυτό είναι ένας διπλός οδηγός. Από τη μία, μας εξηγεί με γλώσσα στιβαρή και γεμάτη ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων χαρακτηρίζεται κάποιος συναισθηματικά ανώριμος. Υπ’ αυτήν την έννοια, είναι ένας οδηγός συμπεριφορών προς αποφυγή. Να τις αποφεύγουμε οι ίδιοι αλλά και να αποφεύγουμε τους ανθρώπους που τις υιοθετούν.

Από την άλλη, αναλύει τα χαρακτηριστικά των συναισθηματικά ώριμων ανθρώπων τόσο για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε το δικό μας επίπεδο συναισθηματικής ωριμότητας και να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις, όσο και για να μπορούμε να επιλέξουμε συναισθηματικά ώριμους ανθρώπους με τους οποίους να σχετιστούμε.

Ακόμα κι αν το βιβλίο προσέφερε μόνο τα ανωτέρω, θα ήταν μία εξαιρετική αγορά κι ένα χρησιμότατο ανάγνωσμα. Με βοήθησε να καταλάβω πού τα πάω καλά και πού επιδέχομαι βελτίωσης, χωρίς, όμως, να με κάνει να αυτομαστιγωθώ, με ενσυναίσθηση και κατανόηση. Δεν είναι, όμως, αυτό που τελικά το καθιστά ένα must read βιβλίο ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης.

Πάνω απ’ όλα, η συγγραφέας θέλει να ξαλαφρώσει τους ώμους του παιδιού – ενήλικα, πλέον – από το βάρος που του φόρτωσαν οι δυσλειτουργικοί γονείς του. Να του δείξει ότι δεν έφταιγε ποτέ που δεν το έβλεπαν και δεν το νοιάζονταν ουσιαστικά. Ότι δεν ήταν δικό του σφάλμα που ένιωθε ανεπαρκής και λίγος. Του έλαχαν γονείς συναισθηματικά ανώριμοι, ανίκανοι να αναλάβουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, που φόρτωσαν τα παιδιά τους με την ενοχή ότι εκείνα ευθύνονταν που οι ίδιοι ήταν πάντα ανικανοποίητοι και δυστυχείς. Που δεν τολμούσαν να βουτήξουν στον δικό τους ψυχισμό και να δουν τα δυσλειτουργικά μοτίβα και τις αγκυλώσεις τους.

Η Lindsay Gibson χαϊδεύει το εσωτερικό μας παιδί και μας διαβεβαιώνει ότι ήμασταν πάντοτε αθώοι μέσα σε έναν κόσμο όπου οι γονείς έψαχναν τρόπο να νιώσουν καλύτερα, πατώντας εκείνους τους οποίους είχαν αναλάβει να θάλπουν και να αγαπούν, κι εκμεταλλευόμενοι – συνειδητά ή ασυνείδητα – την αδυναμία τους να αντιδράσουν.

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, κάθε πληγωμένος ενήλικας θα βρει τη στοργική μαμά που πάντα έψαχνε. Εκείνη που θα του πει ότι ο κόσμος, ακόμα και οι ίδιοι μας οι γονείς, ίσως δεν ήταν αυτό που θα θέλαμε. Κι ότι μπορεί παρ’ όλ’ αυτά να προχωρήσει στη ζωή με συμπόνια για τον εαυτό του και όσα έζησε, χτίζοντας τη ζωή που επιθυμεί.

Θα σας αφήσω με λίγες γραμμές από τις τελευταίες σελίδες αυτού του εκπληκτικού βιβλίου: «Όταν διαλύσεις τη σύγχυση που σου προκαλεί η συμπεριφορά των συναισθηματικά ανώριμων ανθρώπων, η ζωή μοιάζει πιο ελαφριά και ανεμπόδιστη. Ελπίζω πως το βιβλίο αυτό σου ΄χει προσφέρει […] την ανακούφιση και ελευθερία να αρχίσεις να ζεις με τις πραγματικές σου σκέψεις και συναισθήματα, αντί τα πεπαλαιωμένα οικογενειακά μοτίβα».

Αγγελική Γ. Ζούμπου

Privacy Preferences

When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in the form of cookies. Here you can change your Privacy preferences. It is worth noting that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we are able to offer.

Click to enable/disable Google Analytics tracking code.
Click to enable/disable Google Fonts.
Click to enable/disable Google Maps.
Click to enable/disable video embeds.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία πλοήγησης στην ιστοσελίδα μας.